Landgoed de Utrecht
Wie Landgoed de Utrecht zegt, zegt vaak in één adem ook de Bockenreyder en de Flaes.
De Bockenreyder is een leuk uitgangspunt bij het maken van wandelingen in dit fraaie natuurgebied. Of beter, zoals je kunt lezen op de site van de Bockenreyder:
Herberg "in den Bockenreyder"
Ons herbergske (waor nog zand op de vloer gestrooid wordt, net als vruger) is uniek gelege op landgoed "De Utrecht", vlakbe de venne en midden in de bosse.
Tisser goed en vooral schóón.
De natuur in al zun bonte kleure.
Ge kunt hier feèn wandele, fietse en ôk perdrije, as ge oe perd meebrengt. En ge kunt ötruste op ons terras of bij ut knapperend vûrke van den openhaard.
Landgoed de Utrecht
In het voorjaar van 1922 bouwde de levensverzekerings-maatschappij op het landgoed een vakantiehuis met de toepasselijke naam Rustoord. Het personeel van de verzekerings-maatschappij kon hier de vakantie doorbrengen en genieten van de natuur op het landgoed. Levensverzekerings-maatschappij De Utrecht is later AMEV Levens-verzekeringsmaatschappij NV geworden en vormt nu een onderdeel van het Nederlands Belgische Fortis concern, dat nog steeds het landgoed in beheer heeft. Tegenwoordig bestrijkt het landgoed 2500 ha, waarvan 1700 ha bossen, 600 ha landbouwgronden en recreatieterreinen en 200 ha natuurterreinen.
De Flaes
De Flaes op zich is enig in zijn soort door zijn grillige vorm, zijn begroeiing, zijn eiland met berken en ruige dijken, die weliswaar kunstmatig zijn en de grote watervlakte breken, maar het geheel een bijzonder accent geven. Het schijnt dat waar nu de Flaes ligt eens de haver groeide. Dat zou betekenen dat hier een ongebruikelijk procédé is gevolgd doordat culuurgrond in natuurschoon werd veranderd. Ja, het schijnt dat de Flaes kunstmatig is en de geruchten gaan dat als de dijken zouden worden doorgestoken, het ven weer zou droogvloeien.
Waar de grote variatie de Flaes kenmerkt, het Goor, het tweede ven, heeft een geheel ander karakter. Het Goor is een natuurlijke plas, waarin men al sinds oude tijden de Brabantse hemel als in spiegel bekijkt. De liefdelijkheid van de Flaes is er ver te zoeken. Heeft de laatste de charme van een gedich, dan moet het Goor een heldendicht zijn: stoer en onvervaard. Een grote waterplas met geen enkel punt voor de verre horizon, waarachter de kerk van Netersel opduikt. Of het zouden de donkere stippen van de wilde eenden of lichtere kokmeeuwen moeten zijn. Twee vennen, die dicht bij elkaar ieder voor zich een eigen taal spreken.
