Plose

Zondag, 19 september

Ondanks alle vermoeidheid, levert het slapen toch de nodige problemen op: gevoelsmatig lig ik heel wat uurtjes wakker. ’s Morgens staan we zoals gewoonlijk vroeg op. Ik neem een kijkje op het balkon en constateer dat het er bewolkt uitziet. Tja, na zo’n dag als gisteren zal elke andere dag snel tegenvallen. Edoch, voor 8:00 uur breekt de zon door en om half negen ziet het er buiten goed uit; derhalve staat voor vandaag een wandeling op Plose, de huisberg van Brixen, op het programma. ...

Foto rechts: Feldthurns 's ochtends vanaf het balkon.

... Voordat we vertrekken, nemen we eerst wat foto’s van onze vakantiewoning Wiesenrain en praten even bij met Antonia en Johann Dorfmann; zij gaan richting Kühhof en brengen de dag door bij hun almhut. ...

Foto boven: Woning Wiesenrain vanaf weg naar Kloster Säben.
Foto links: Woning en tuin van woning Wiesenrain.

... Bij aankomst op het parkeerterrein van de kabelbaan is het nog niet druk; schijn bedriegt. Het instappen van de cabine verloopt niet zonder problemen: de cabines hangen voor mij iets te hoog zodat ik moeite heb met het instappen. Ik blijf met een voet achter de rand van de cabine steken en twee wandelstokken tussen mijn benen zorgen ervoor dat ik languit voorover de cabine in donder. Terwijl de cabine de deuren sluit en hangend aan de kabel zijn gedwongen weg langzaam voortzet naar het Kreuztal, volgt er voor mij, ingeklemd tussen deuren, zijwand en twee bankjes, een gevecht met mijn twee stokken om alsnog overeind te komen. Gelukkig is Ans in de nabijheid en kan ik even later, maar nu zittend op een bankje, over de omgeving heenkijken. ...

Foto links: Kabelbaan vanaf Kreuztal.

... Eenmaal boven is het drukker dan verwacht, de meeste mensen zijn met de auto naar boven gereden. We proberen de wandeling naar de Plosehütte (2445m) te maken. Ik heb zo mijn twijfels over de haalbaarheid, maar we spreken af dat we eerst een stuk proberen en als het niet lukt terug te keren. Bij gebrek aan een leuning ga ik aan de hand van Ans omhoog. Samen schieten we lekker op maar al snel blijkt dat teruggaan via dezelfde weg moeilijk wordt. Een eindje verder kunnen we via twee wegen naar de Plosehütte. ...

Foto rechts: Uitzicht op Brixen dicht bij Schönjöchl.

... Omdat de weg voor mij toch al moeizaam verloopt, besluiten we (in overleg met een Duits echtpaar) via een slingerend weggetje over de Schönjöchl ons doel te bereiken; slingeren betekend langer en langer is uiteindelijk minder steil, toch!? Fout dus! Helaas, ons kaartje geeft te weinig informatie en we moeten eerst via de nodige hindernissen naar een hoogte van 2300m om vervolgens weer een eind te dalen. Ik voel de pols van Ans steeds meer kraken in mijn handen. Al bij al is het geheel voor mij frustrerend en uitermate confronterend: dit niet meer, hierbij nemen we teveel risico’s! ...

Foto links: Je kunt diep het Eisacktal inkijken. In het midden ligt Fortezza (Franzensfeste) aan het stuwmeer.

... Wel blijft mij de vraag kwellen: Hoe terug? Nadat ik er zeker van ben dat er ook een eenvoudige weg naar beneden is, besluiten we om door te lopen naar het panoramauitzicht op de Telegraph (2550m). ...

Foto links: Één van de zendmasten boven op de Telegraph (M.te Telegrafo)

... Vanaf hier heb je een 360 graden uitzicht over de omgeving; werkelijk fantastisch. Je kijkt neer in een groot deel van het Eisacktal, de Dolomieten, de Alpen en in de verte ontwaar je de Grossglockner. ...

Foto rechts: Alle uitzichten worden op de foto (geheugenkaartje) vastgelegd.

... De terugweg wordt een nog grotere martelgang dan de heenweg. Mijn voeten lijken zwenkwieltjes onder een oud theetafeltje: ze lijden een eigen leven en gaan alle kanten op behalve de goede. Nadat we hier en daar een bocht hebben afgesneden door dwars over de almen naar beneden te lopen, komen we uiteindelijk aan bij kabelbaanstation Kreuztal. ...

Foto rechts: Uitzicht over de Alpen met op de voorgrond één van de wandelwegen naar de Telegraph.