Maria Wörth en Pyramidenkogel

Donkere wolken pakken zich samen boven de Wörther SeeKlik hier voor de kaart naar Maria WörthWoensdag, 9 juli 2008
Nadat ik mijn orthopedische schoenen heb uitgedaan, met dat schoeisel valt nu eenmaal niet te rijden, tuffen we Klagenfurt uit en gaan op weg naar Maria Wörth aan de Wörther See. De afstand is een kleine 16km. Niet ver en minstens de helft van de rit wordt aan de zuidzijde van de Wörther See gereden. Als u er nu net zoveel van had verwacht als ik, dan zult u ook een teleurstelling moeten verwerken.

Zelf had ik ook verwacht dat de weg aan de zuidzijde van de Wörther See op vele plaatsen een mooi uitzicht zou bieden over het grootste meer van Karinthië. Maar nee, bomen ontnemen het uitzicht en gelegenheid tot parkeren is er nauwelijks. En als je ergens stopt, dan sta je voor een hotel of voor een bordje dat duidelijk maakt dat het verboden is om het terrein te betreden. Dit schiet dus niet op en we besluiten om maar meteen naar Maria Wörth te rijden.

In Maria Wörth rijd ik onze C-Max meteen de parkeerplaats op; plek zat (lees: plaats genoeg). Omdat zich aan het zwerk de eerste donkere wolken aanmelden, besluiten we eerst een stukje langs de weg terug te lopen voor het maken van een mooie foto. Maar wat heet een stukje? Dat stukje wordt alras een stuk, en dat stuk wordt groter en groter totdat m’n Ans mijn gehijg beu is en voorstelt om terug te gaan. “Neen!”, klinkt het resoluut uit mijn mond. “Ik ben toch niet gek! Ik heb toch niet heel dat stuk voor niets gelopen! Nu wil ik ook een leuke plaats waar ik een mooie foto kan nemen.” Tju, had ik nu maar eerder naar mijn Ans geluisterd. Dat mooie plekje komt dus nooit. Ook al zou ik door zijn gelopen tot de meest oostelijke punt. Uiteindelijk neem ik maar genoegen met ‘the best of…’ alle slechte locaties. Maar onder ons gezegd blijft het een beetje aanmodderen. Was ik maar een beetje brutaler, was ik zo een tuin ingelopen naar de rand van het meer....
Uiteindelijk neem ik maar genoegen met ‘the best of…’ alle slechte locaties.
Uiteindelijk neem ik maar genoegen met ‘the best of…’ alle slechte locaties.
Terwijl je boven langs de weg loopt voor een geschikte locatie, zie je pardoes een leuke oldtimer
Terwijl je boven langs de weg loopt voor een geschikte locatie, zie je pardoes een leuke oldtimer
Österreichs Riviera wordt spottend ‘de meest geliefde badkuip’ van Oostenrijk genoemd
Österreichs Riviera wordt spottend ‘de meest geliefde badkuip’ van Oostenrijk genoemd
Op het hoogste punt van het schiereiland prikt de leiblauwe spits van de laatgotische Pfarrkirche St. Primus und Felician in de lucht
Op het hoogste punt van het schiereiland prikt de leiblauwe spits van de laatgotische Pfarrkirche St. Primus und Felician in de lucht

Op het hoogste punt van het schiereiland prikt de leiblauwe spits van de laatgotische Pfarrkirche St. Primus und Felician in de luchtWörther See

Österreichs Riviera wordt spottend ‘de meest geliefde badkuip’ van Oostenrijk genoemd. Het is het grootste meer van Karinthië, 17 km lang en 1,5 km breed. De gemiddelde diepte is 43 m, de maximale 85 m. Wie stilte zoekt, moet hier niet zijn, hoewel al teveel geluidsoverlast verboden is. Het kan hier zomers zijn tot in oktober. In de maanden juli en augustus kan het water zo’n 26 c bereiken. Aan de noordoever loopt de snelweg van Klagenfurt naar Villach en de provincialenweg nr 83. Dit draagt niet bij tot de schoonheid van deze oever. Het hele meer is omgeven door drukke wegen en volgebouwd, maar gelukkig wel in de vorm van kleinschalige laagbouw. Plaatsen als Velden en Pörtschach hebben hun charme behouden, door promenades langs het water en de talloze romantische oude villa’s, die schuilgaan in lommerrijke groen. Er bestaat zoiets als Wörtherseebouwkunst, en dat is vooral te danken aan de architect Franz Baumgarter (1876-1945) uit Velden, die wel 140 huizen ontwierp, rijkelijk versiert met alle mogelijke tierelantijnen, ontleend aan de Engelse landhuisstijl, neobarok en Jugdendsti. Torentjes, ronde erkers, loggia’s, natuurstenen plinten, versierde puntgevels en houten boothuizen horen bij deze speels vormgegeven zomerhuizen voor de rijke burgerij.

Velden: Veel ouds is hier niet te zien, want een grote brand verwoeste het dorp in 1881. Alleen het in 1590 gebouwde renaissanceslot met zijn zeshoekige torens bleef staan. Het is een plaats in het groen met veel oude villa’s waaronder het beroemdste bouwwerk in de Wörtersee-stijl, Villa Koinitsch, aan de Karwankenplatz. De vele badplaatsen zoals Velden en Pörtschasch, zijn in de zomer ook door bootlijnen met elkaar verbonden. In 1954 werd een Mariabeeld uit Fátima (Portugal) van Velden naar Klagenfurt vervoerd over het water. Nu doet elk jaar op de avond en de nacht voorafgaande aan 15 augustus een Mariaprocessie op een boot de dorpen aan.

Op het kerkhof vlak aan het meerstaat een ronde, witte, romaanse Karner uit 1278Pörtschach: Ook hier trekken de 19e-eeuwse villa’s de aandacht en ze geven het oord een zekeregrandeur. Een van de bezoekers was de componist Johannes Brahms, die hier drie zomers lang vertoefde; de Wörther See bracht het lyrische in hem naar boven, waardoor zijn enige vioolconcert ontstond. Langs het meer loopt de bloemenpromenade. In het gerestaureerde 16e-eeuwseslot Leonstein staat op de binnenplaats het standbeeld van Brahms. Eenmaal per week wordt op de bloemenpromenade een concert gegeven. Een kilometer ten westen van Pörtschasch heeft u vanaf het uitzichtpunt Hohe Gloriette (536 m) een prachtig uitzicht op het meer. In het beboste heuvelland ten noorden van Pörtschasch kunt u wandelen naar de Karawanken Blick, een uitzichtpunt, of naar het 17e-eeuwse Schloss Moosburg omringt door twee meertjes. Vanaf Moosburg in Kärten loopt een weg langs het eveneens 17e-eeuwse Schloss Tigring naar het natuurreservaat St. Prig.

Maria Wörth: Is schilderachtig gelegen op een schiereiland in de Wörther See. Op dit eiland werd in de 9e-eeuw door de bisschoppen van Freising een proosdij gesticht, gewijd aan Maria. Van hieruit werd de kerstening van Karinthië en niet te vergeten die van de heidense Slaven geregeld. In 1770 werd dit eiland aan vaste wal gehecht. Op het hoogste punt van het schiereiland prikt de leiblauwe spits van de laatgotische Pfarrkirche St. Primus und Felician in de lucht. De kerk bestaat uit een schip met een centraal koor en een rechter zijbeuk met een kleiner koor. Van de romaanse bouwperiode zijn alleen nog het trechterportaal en de crypte onder de koren over. In het barokke hoogaltaar uit 1658, dat de vorm heeft van een vleugelaltaar, heeft het 15e-eeuwse laatgotische, houten beeld van Maria een plaats gekregen. Op het kerkhof vlak aan het meerstaat een ronde, witte, romaanse Karner uit 1278. Ten westen van de kerk ziet u de Rosenkranzkapelle of Winterkirche met een romaans fresco ( 12e eeuw ), waarop de apostelen zin afgebeeld staan, en een 14e eeuw fresco op de noordwand.

Zuidelijk van de Wörther See ligt de Keutschachersee met 2 km lengte het grootste van de kleine meren; het ademt een rustige sfeer, maar alle oeverpercelen zijn verdeeld tussen campings, openbare strandbaden, zomerhuiseigenaren, strand- en bootverhuurders.

Ten westen van de kerk ziet u de Rosenkranzkapelle of Winterkirche met een romaans fresco ( 12e eeuw ), waarop de apostelen zin afgebeeld staan, en een 14e eeuw fresco op de noordwand
Ten westen van de kerk ziet u de Rosenkranzkapelle of Winterkirche met een romaans fresco ( 12e eeuw ), waarop de apostelen zin afgebeeld staan, en een 14e eeuw fresco op de noordwand...Een dik uur later staan Ans en ik weer op ons beginpunt. Voordat we onze dorst gaan lessen, gaan we eerst naar de kerk van Maria Wörth. Maar ook hier moeten we een teleurstelling verwerken. Rondom de kapel ziet het er fraai uit, maar de binnenzijde wordt gerestaureerd. Een noodzakelijke klus, die ons op dit moment niet goed uitkomt. Nadat we aan de buitenzijde wat foto’s hebben gemaakt, mogen we als troost van de bouwvakkers, die op het punt staan om naar huis te gaan, de binnenzijde van de kerk bekijken. Wel…, daar valt niet veel te zien. De binnenzijde staat vol met steigers en ligt voor de rest vol met bouwmateriaal. Hier valt voor mij zelfs geen eer aan te behalen om dit op de foto vast te leggen.

Na onze fotoronde bij de kerk, zoeken we de rust op van een terras. We zijn toe aan een cappuccino. Echter, m’n Ans kan de verleiding van die coupe ijs op een van de andere tafeltjes niet weerstaan. In zo’n geval offer je jezelf weer op en doet mee. Om het gezond te houden bestel ik een yoghurt met vruchten. Lijkt me wel lekker met deze temperatuur. De rust wordt enigszins verstoord door een Nederlandse dame met haar vriend aan een tafeltje naast ons. Dochterlief (van de dame) is voor even de vrijheid gegund zodat het verliefde stel wat meer tijd aan elkaar kan besteden. Duidelijk is, dat mevrouw afspraken met haar dochter heeft gemaakt. De man, van het type uitslover, doet zijn bestelling. Tegen de tijd dat de maaltijd wordt gebracht, wordt de dame aanzienlijk nerveus. Een nerveusheid die omslaat in een lichte paniek op het moment dat de patatten worden opgediend. De vrouw stelt haar prioriteiten en gaat, tegen de zin van haar vriend, op zoek naar dochterlief. Terwijl de vrouw op zoektocht is, doet de man zich tegoed aan de frieten met schnitzel en zit een zwerm mussen ongeduldig te wachten wanneer het hun beurt is. En aan hun aandringen, is duidelijk te zien, dat zij het jammer vinden om al dat lekkers koud te laten worden.

Ondertussen is onze bestelling afgeleverd en moet ik constateren dat de slagroom hier goedkoper blijkt te zijn dan de yoghurt. Mijn glas is gevuld met een mix van veel slagroom en een restje van vruchten met nat uit een blikje. Slechts onder op de bodem van het glas bevindt zich wat yoghurt, de brede lepel belet met helaas het glas tot op de bodem leeg te schrapen. Tju, moet mij weer overkomen doe ik mijn beklag bij Ans, terwijl zij lekker zit te genieten van een overdaad aan ijs.

De man aan het tafeltje naast ons heeft inmiddels zijn bord leeggegeten en ziet zijn vriendin in gezelschap van haar dochter terugkomen. Hij, moe van het zwaaien naar al die mussen, doet zijn beklag dat hij alleen heeft moeten eten en dat haar eten tussentijds koud is geworden. Om indruk te maken, spreekt hij zijn vermeende toekomstige dochter vermanend toe. De slimme meid is hier niet van onder de indruk en weet duidelijk hoe ze dit soort zaakjes moet aanpakken: ze begint te huilen en zoekt steun bij haar moeder. Geroerd neemt de moeder haar dochter in bescherming tegen haar, inmiddels rood aangelopen, minnaar. “Laten we maar afrekenen Ans, ik denk dat we hier een prille liefde in de kiem gesmoord zien worden; een verloren zaak.”, fluister ik tegen m’n Ans terwijl ik de kelner wenk....
Op het kerkhof vlak aan het meerstaat een ronde, witte, romaanse Karner uit 1278. Ten westen van de kerk ziet u de Rosenkranzkapelle of Winterkirche met een romaans fresco ( 12e eeuw ), waarop de apostelen zin afgebeeld staan, en een 14e eeuw fresco op de noordwand
Op het kerkhof vlak aan het meerstaat een ronde, witte, romaanse Karner uit 1278. Ten westen van de kerk ziet u de Rosenkranzkapelle of Winterkirche met een romaans fresco ( 12e eeuw ), waarop de apostelen zin afgebeeld staan, en een 14e eeuw fresco op de noordwand
Kerkhof bij de kerk
We kiezen niet voor de korte routen over Reifnitz am Wörther See, maar voor de lange route van 26km over Velden am Wörter See.
Hoewel het al wat later in de middag is en de lucht inmiddels is dichtgetrokken, besluiten we om naar de Pyramidenkogel te rijden. We kiezen niet voor de korte routen over Reifnitz am Wörther See, maar voor de lange route van 26km over Velden am Wörter See. De weg gaat vanaf Velden am Wörter See omhoog en aan het einde van de Keutschacher See slaan we linksaf naar de Pyramidenkogel.

Foto: http://www.woerthersee.com
Foto: http://www.woerthersee.com

Technische gegevens

  • Bauzeit::1966 - 1968;
  • Turmhöhe: 54 m;
  • Pyramidenkogel: 851 m;
  • 3 Besucher-Plattformen: ca. 250 m²[
  • Liftkapazität: 16 Personen;
  • Förderhöhe: 43 m (1. Plattform);
  • Fahrzeit: 24 Sekunden - 1,7 m/S.
Uitzicht richting de Karawanken
Uitzicht richting de Karawanken
Hoewel het al wat later in de middag is en de lucht inmiddels is dichtgetrokken...
Hoewel het al wat later in de middag is en de lucht inmiddels is dichtgetrokken....
Maria Wörth: Is schilderachtig gelegen op een schiereiland in de Wörther See
Maria Wörth: Is schilderachtig gelegen op een schiereiland in de Wörther See
Blijkbaar is de hoogte iemand toch te machtig geweest, want terwijl regendruppels naar beneden komen, loopt Ans druk fotograferend bijna in een grote plas met braaksel bij een van de verrekijkers.
Blijkbaar is de hoogte iemand toch te machtig geweest, want terwijl regendruppels naar beneden komen, loopt Ans druk fotograferend bijna in een grote plas met braaksel bij een van de verrekijkers.
In de tijd dat Ans en ik het via, een voor mij een onmogelijke, trap iets hogerop gaan zoek, komen donkere wolken naderbij. Na een dertigtal minuten houden we het voor gezien en rijden huiswaarts.
In de tijd dat Ans en ik het via, een voor mij een onmogelijke, trap iets hogerop gaan zoek, komen donkere wolken naderbij. Na een dertigtal minuten houden we het voor gezien en rijden huiswaarts.

...Hoewel het al wat later in de middag is en de lucht inmiddels is dichtgetrokken, besluiten we om naar de Pyramidenkogel te rijden. We kiezen niet voor de korte routen over Reifnitz am Wörther See, maar voor de lange route van 26km over Velden am Wörter See. De weg gaat vanaf Velden am Wörter See omhoog en aan het einde van de Keutschacher See slaan we linksaf naar de Pyramidenkogel. De parkeerplaatsen zijn leeg en we kunnen onze C-Max lekker dicht bij de ingang zetten. Terwijl Ans en ik naar de uitkijktoren lopen, vallen de eerste regendruppels. Gelukkig geeft de Kärnten Card vrije toegang tot de Pyramidenkogel.

Boven op de 54m hoge toren aangekomen, kunnen we vanaf 905m hoogte genieten van het uitzicht over de omgeving. In het noorden hebben we zicht op de Gurktaler Alpen, in het zuiden op de Karawanken. Helaas is het maken van mooie foto’s niet mogelijk. Blijkbaar is de hoogte iemand toch te machtig geweest, want terwijl regendruppels naar beneden komen, loopt Ans druk fotograferend bijna in een grote plas met braaksel bij een van de verrekijkers. In de tijd dat Ans en ik het via, een voor mij een onmogelijke, trap iets hogerop gaan zoek, komen donkere wolken naderbij. Na een dertigtal minuten houden we het voor gezien en rijden huiswaarts. We kiezen ervoor om over Reifnitz en Feldkirchen naar onze vakantiewoning aan de Ossiacher See terug te rijden; een afstand van zo’n 72km. Helaas rijden we nog een stukje verkeerd en komen zodoende pas rond half negen bij onze vakantiewoning aan. Ondanks wat kleine teleurstellingen kunnen we terugkijken op een fijne dag. Een dag waarop we weer het nodige van de mooie omgeving hebben gezien.
 
naar boven
  
vorige pagina /
naar boven
/ volgende pagina