Nufenenpass

Zaterdag, 3 juni 2006
De weerberichten voor vandaag zijn goed, eindelijk zal er minder wind zijn. Dus …, vroeg uit bed. Snel schuif ik de gordijnen van de balkondeur van onze slaapkamer opzij. Nee hè!? Richting Zermatt is het bewolkt. Snel loop ik naar de keuken en probeer door het raam naar het noorden te kijken. Vanuit het Rhônedal zie ik strak blauwe lucht aan het zwerk die snel nader komt.

De twijfels slaan toe. Wordt het vandaag een wandeling langs de suonen bij Visperterminen, een wandeling bij Moosalp of rijden we naar de Nufenenpass. Na de wandeling van gisteren en met de terugreis van morgen, lijkt mij een lange wandeling niet zo’n goed idee. Kortom, een rit naar de Nufenenpass is wellicht de beste optie. Er zit echter één ‘maar’ aan: doordat er een rotsblok bij de Gotthardtunnel naar beneden is gekomen en een ongeval met dodelijke afloop heeft veroorzaakt, was de A2 tot vrijdagmiddag gestremd. Echter, na het vrijgeven op vrijdagmiddag zijn er weer stukken steen naar beneden gekomen en is de A2 in beide richtingen opnieuw gestremd. Hierdoor wordt er ook een reisadvies voor de Nufenenpass gegeven. We besluiten toch te gaan, maar als het te druk blijkt te zijn, draaien we meteen om. ...

... Om tien uur vertrekken Ans en ik onder een inmiddels strakblauwe hemel richting Visp. Bij de Carrefour, aan het einde van Visp, wordt eerst benzine getankt. Het is niet echt druk op de  hoofdweg in het Rhônedal richting de Furkapass. De vooruitzichten op een rustige autorit zijn dus gunstig.

De weg vanaf Naters naar de afslag Nufenenpass bij Ulrichen is rond deze tijd van het jaar en met dit weer van een wonderbaarlijke schoonheid, bijna onwaardig om er met de auto doorheen te rijden. Of … is deze schoonheid te wijten aan onze euforische stemming door het mooie weer? Want, beste lezer, ons enthousiasme wil nog wel eens een loopje met ons nemen. Één ding is duidelijk: de beleving is intens. Op een rustige weg rijden twee gelukzakken onder een blauwe hemel en een heerlijke temperatuur door een prachtig landschap. Het felle zonlicht zorgt voor een extra contrast tussen de frisgroene blaadjes en hun schaduw. De Rhône af en toe zichtbaar tussen het lover als een zilveren slang kronkelend vanonder een brug. Links passeert geruisloos de Glacier Express op weg naar de sneeuw. De panoramaruiten weerkaatsen het zonlicht en het contrasterende rood van de wagons geeft het geheel een bijna feestelijke uitstraling. ...

... Wanneer wij eenmaal in zo’n stemming verkeren, kan er bij ons niet veel meer mis gaan. De Nufenenpass is derhalve niet minder mooi. Vanaf halfweg het Ägenetal tuffen we met onze Astra tussen sneeuwwanden omhoog. ...

... Eenmaal boven is het uitzicht over de besneeuwde toppen op deze hoogste pas van Zwitserland fantastisch. Boven op de Nufenenpass zet ik mijn Astra op de parkeerplaats en maken we uitgebreid foto’s. Even krijgt onze autorit een vervolg en rijden we door tot aan Airolo. In Airolo vinden we het voor deze laatste dag welletjes, keren om en rijden terug naar de Nufenenpass. Het inwendige van de mens moet ook verzorgd worden en het restaurant boven op de Nufenenpass is hier voor een uitstekende gelegenheid. Tijdens onze vakanties gaat geen dag voorbij zonder cappuccino. Kortom, een grote kop met een nog groter stuk vruchtengebak zetten we op het dienblad van het zelfbedieningsrestaurant “Ristorante Novena”. ...

... Wanneer we later terugrijden vanaf de Nufenenpass naar Ulrichen, raakt Ans niet uitgefotografeerd. We overwegen om toch nog naar Visperterminen te rijden, mede gemotiveerd door de strakblauwe hemel die al vanuit de verte zichtbaar is boven Brig, Visp en het Mattertal. Echter, de vermoeidheid begint toch voelbaar te worden en met de lange terugreis van morgen voor de boeg, lijkt het ons verstandiger om ineens door te rijden naar onze vakantiewoning in Rittinen om nog lekker op het balkon van het goede weer en het uitzicht te kunnen genieten. ...

... Bij het avondeten worden de laatste restjes opgemaakt, óók de wijn. Magda is met Dien naar Martigny geweest. Barbara, de dochter van Magda en Tony, heeft met het koor een openlucht gospelconcert gegeven. Bij thuiskomst komt Magda even langs en nodigt ons uit voor een kopje koffie.

’s Avonds zitten we nog lekker na te kletsen bij Magda en Dien. Tony moet helaas nog wat werken voor het alpenfeest in St. Niklaus op tweede pinksterdag. En Wim? Wim heeft zijn almaar piepend gehoorapparaatje uitgezet en kijkt tv.

Helaas is het moment van afscheid gekomen. Er worden flink wat knuffels uitgewisseld en wij vertrekken een beetje weemoedig naar onze vakantiewoning.