Crans Montana en Sion

Tja, het toeval wil dat ik mijn Lidl-horloge vorige week in de kliko heb gegooid. Jullie zullen het daarom met een foto van het uitzicht moeten doen.Klik hier voor de kaart naar Crans Montana en SionWoensdag, 26 september 2007
Na gelang de vakantie vordert, wordt het slapen een groter probleem. Menigmaal word ik ’s nachts wakker en kom daarna weer moeilijk in slaap. Raar, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds bezig, doodmoe naar bed en dan nóg niet slapen. Tja, het is niet anders, ik zit nu eenmaal complex in elkaar. Kijk beste lezer, op zulke momenten mis ik m’n Lidl-horloge. Nu zie ik jullie een wenkbrauw optrekken en bedenkelijk kijken van: wat heeft dat horloge van Lidl er nu weer mee van doen. Wel, heel simpel. Jaren geleden liet de batterij van mijn dure Seiko het steeds meer afweten. Naar mijn mening was vocht de boosdoener. Zelfs een beetje spuug dat tijdens mijn veelvuldige betogen naar buiten vloog en op mijn Seiko belande, kon dit stukje precisie apparatuur al na korte tijd stilleggen en steevast was dit merkbaar aan het langzaam dovende display. Wel, een nieuwe Seiko vond ik destijds te duur en op het moment dat ik in het krantje van Lidl een aanbod zag van horloges met een stalen kast van net iets minder dan €19,- was ik verkocht en toog ik meteen naar de eerste de beste Lidl om mezelf zo’n uurwerk (wellicht van Zwitserse makelij) aan te schaffen. Ik kreeg waar voor mijn geld: het was echt bling-bling. Het horloge was groot, glanzend en vooral zwaar. Héél zwaar. Mijn pols bezweek er haast onder. Maar …, wat bleek: het ding tikte. En dat tikken, maakte mij rustig tijdens mijn onrustige, nachtelijke uren. Ik keerde als het ware terug naar mijn baarmoederlijke tijd.

Zoals gewoonlijk met goedkoop spul, kwam er ook hier de klad in. Onder de stalen buitenkant bleek toch iets anders te zitten. Het digitale wondertje begon harder te tikken en de toen de ‘stalen’ kast en band camouflage plekken begonnen te vertonen, kon ik de verleiding niet weerstaan om, tijdens een actie bij V&D, een nieuwe Seiko te kopen. Het Lidl uurwerk is daarmee ergens in een lade beland en ligt volgens mij nog steeds te tikken. En dat tikken, waar ik normaal gesproken zo rustige van wordt, daar lig ik nu ’s nachts over na te denken en houdt me weer uit mijn slaap. Ter compensatie kieper ik bij elke vakantie het oude reiswekkertje, dat ik uit een nalatenschap van mijn ouders heb overgehouden, in mijn toilettas. Maar ook hier is de slijt ingekomen: de wijzers willen nog wel eens blijven hangen en dat zorgt op zich weer voor een neurotische tik waar ik op z’n zachts gezegd héél onrustig van wordt. Wel, nu u weer bent bijgepraat over de complexe materie die mij ’s nachts wakker houdt, kan ik weer doorgaan met het vakantieverslag.

Na ons ontbijt en nadat we onszelf hebben ‘opgetut’, bekijken Ans en ik de foto’s van gisteren en schrijf daarna nog wat gegevens op voor mijn verslag. Tja, ik kom niet echt meer toe aan dit energieverslindende werkje. En ik schrijf je dit in vertrouwen: sinds we met Kees en Anita op vakantie gaan, begint er écht de klad in te komen. Ans en ik worden een dagje ouder, blijven een ietsje langer in bed liggen en vooral ik heb meer en meer tijd nodig om ’s morgens alle rimpels glad te strijken. Daar komt bij dat we ook willen genieten van ons kopje koffie en moet er ook nog wat geregeld worden over het doel van onze dag; bij dit weer is het moeilijk iets vooruit plannen. En ’s avonds? Tja, we zijn niet altijd even vroeg thuis en na mijn (uitgebreid) diner met Ans, waarbij ik graag een lekker glas wijn drink, moet er worden afgewassen. Na de afwas drinken we, als echte koffieleuten, een lekker ‘bakske’. Wanneer ik dan zit, is het moeilijk mezelf weer achter die computer te plaatsen; ja, niets menselijks is mij vreemd. Wat later op de avond wordt het altijd nog gezelliger wanneer wij naar Kees en Anita gaan of die twee bij ons komen om de foto-oogst van die dag te bekijken. Zo zie je maar weer: we hebben het ook tijdens onze vakantie behoorlijk druk.

De ijsbaan zoals wij die dit jaar zagen en hieronder de ijsbaan in 2002.Terwijl ik aan het schrijven ben, gaat Ans naar de woning van Kees en Anita om te informeren naar hun plannen van deze dag. Wat blijkt? Magda heeft Kees en Anita al vroeg verrast met haar gezelschap. Magda heeft ook meteen te kennen gegeven, dat ze vanavond bij ons zal langs komen; wel …, hierover later meer, want ook Magda heeft het druk, druk en nog eens druk.

Maar erger, Kees heeft aan Magda gevraagd of hij de Grimselpas op kan; Kees wil namelijk sneeuw zien. Volgens Magda is dat geen probleem en is de Grimselpas alleen voor vrachtverkeer gesloten. Echter, mijn idee is, om vandaag naar Crans Montana te gaan (hebben Kees en Anita nog niet gezien) en vanaf daar door te rijden naar Sion. Het verrast mij dan ook, dat Ans mij bij haar terugkomst weet te melden dat we naar de Grimselpas gaan. Het lijkt mij, dat je hoger in de bergen weinig ziet. Er zal vast sneeuw liggen, maar als je hooguit een paar honderd meter ver kunt kijken, is het volgens mij weinig zinvol om naar de Grimselpas of welke andere mooie pas dan ook te rijden. Daar komt bij, dat Magda doorgaans niet zo op de hoogte is van de situaties in de passen. Magda is druk met haar werk, het huishouden en de vakantiewoningen en laat de weergoden de zaakjes buiten regelen. Tijd dus voor een goed gesprek met de benedenburen. ...

Terugblik naar het jaar 2002
Deze foto heb ik in onze vakantie van 2002 gemaakt. Duidelijk is het verschil te zien met de foto daarboven van dit jaar.
De foto hierboven heb ik in onze vakantie van 2002 gemaakt. Duidelijk is het verschil te zien met de foto daarboven van dit jaar.

Bij mooi weer is het uitzicht in Crans Montana innemend, zo ook in 2002.

... Het gesprek met de benedenburen neemt minder tijd in beslag dan gedacht en even later rijden we dan ook rijden met ons viertjes naar Crans Montana. In Crans Montana aangekomen, het is inmiddels tien minuten over twaalf, is bij mij de ‘nood’ hoog genoeg om maar meteen vanuit de parkeergarage het tegenoverliggende restaurant binnen te lopen. “Kunnen we meteen een kop cappuccino drinken!”, roep ik al overstekend uit. Maar ja, ook hier gaat het dagelijkse leventje ongestoord verder, of wij er nu wél of niet zijn: om twaalf uur gaan alle winkels dicht en een korte tijd later stroomt heel het restaurant vol. Erger of beter, ik weet het niet, maar de geur van het eten maakt ons hongerig. Edoch, we laten het verstand zegevieren en dwingen onze neuzen de aromatische geuren te negeren. Even later staan we dan ook buiten en maken eerst een wandeling door het verlaten stadje. In 2003 zijn Ans en ik hier ook geweest en kunnen onszelf maar al te goed herinneren dat de omstandigheden, en dan doel ik op de sfeer en het uitzicht, beduidend beter waren.

Op het einde van onze korte wandeling begint, het zal eens een keer niet zo zijn, Anita het verlangen uit te spreken om hier maar meteen een pizza te eten. Als ‘fan’ van Sonja Bakker, wil ik hier in eerste instantie niets van weten.Op het einde van onze korte wandeling begint, het zal eens een keer niet zo zijn, Anita het verlangen uit te spreken om hier maar meteen een pizza te eten. Als ‘fan’ van Sonja Bakker, wil ik hier in eerste instantie niets van weten. Maar…, nadat ook Kees overstag is en Ans zegt “Óók wel trek in een pizza te hebben!”, besluiten we toch om met z’n viertjes bij het restaurant opnieuw binnen te vallen. Of we er hongerig of verkleumd van de kou hebben uitgezien, weet ik niet, maar we worden snel bediend en even later zitten we ieder aan een overheerlijke pizza. ...

Over Crans-Montana

Het gebied van Crans-Montana (1476m; 2200 inw (2007)), gelegen op een hoogvlakte boven het Rhônedal, vormt toeristisch gezien een eenheid. Het gebied bestrijkt de gemeentes Randogne, Montana, Chermignon, Lens en Icogne. Crans of Montana is vanuit Sierre per funiculaire te bereiken (25 minuten), of per bus of auto over de weg in zo'n halfuur. Vanuit Sion duurt de reis ongeveer even lang.

Geschiedenis
Aan het einde van de 19e eeuw kwamen in Montana de eerste hotels. Het uitermate zonnige en droge klimaat en de toenemende belangstelling voor de skisport in de loop van de twintigste eeuw, zorgden ervoor dat Crans-Montana nu behoort tot de grootste toeristencentra in Wallis. Het valt maar moeilijk voor te stellen dat het totale gebied nog niet zo lang geleden enkel bestond uit alpenweiden. Tijdens de afgelopen decennia, toen de ontwikkeling van het toerisme stormachtig verliep, ontstonden op verscheidene plaatsen zelfs hoge flats. Op grond van esthetische overwegingen mag nu echter alleen nog maar gebouwd worden in de vorm van de traditionele Walliser chalets.

Bezienswaardigheden
De schitterende ligging van het glooiende plateau waarop Crans-Montana ligt, doet niet onder voor de meeste andere Walliser toeristencentra. Omdat het gebied accommodatie bezit voor 40000 gasten (hotelbedden en appartementen), zijn er ook talloze sportieve aanbiedingen. Crans heeft drie golfterreinen (een 18 holes en twee 9 holes), waarop ieder jaar wereldkampioenschappen worden georganiseerd. Voor liefhebbers van golf is het wel zeer spectaculair om op deze hoogte met zo'n weids uitzicht een balletje te slaan. Op de Glacier de la Plaine Morte (3000 m) kan 's zomers (alleen 's ochtends!) geskied worden en is een 12 km lange langlaufloipe uitgezet. Het gebied van Crans-Montana kent enkele meertjes, waarin gesurft en gezwommen (tegen betaling) kan worden. Voor vissen is vergunning van het kanton vereist. De zwembaden (openlucht en overdekt) zijn allemaal bij hotels, maar tegen betaling (gemiddeld zo'n CHF 10 voor een volwassene) ook voor niet-hotelgasten toegankelijk. Crans-Montana bezit verder overdekte en onoverdekte ijsbanen (voor schaatsen, curling en ijshockey), minigolfbanen, vele tennisbanen en natuurlijk een net van gemarkeerde wandelpaden van bijna 300 km.

(Bron: http://www.wallisgids.nl)

Wellicht doet het plein boven de parkeergarage in het centrum wat leeg aan, het uitzicht op de Altstadt nodigt je echter meteen uit.... Nadat de magen gevuld zijn, vertrekken we om 14:00 uur vanuit Crans Montana naar Sion. Even voor drie uur rijden we de verwarmde parkeergarage in het hartje van Sion in. Telkens verbaas ik mezelf over de verschillen met Nederland. De parkeertarieven zijn hier doorgaans heel laag in vergelijking met Nederland. In deze goed verwarmde en zeer netjes uitziende parkeergarage, is het eerste uur gratis en elk volgende uur iets van 1 CHF. En …, niet onbelangrijk, daar krijg je ook nog een keurig verzorgde en verwarmde toiletgroep bij; let wel, mét warm water. Tja, dat staat in schril contrast met datgene wat we hier in Nederland betalen. In Nederland vormen de parkeerplaatsen maar al te vaak een melkkoe voor gemeenten. Parkeergarages zijn ook té vaak koele, donkere en vochtige plaatsen. En over de (openbare) toiletten zullen we het nu maar even niet hebben. ...
Vanaf de parkeerplaats heb je niet alleen zicht op Château Valère, ook het topje van de Eglise Jésuites is nog net te zien.
Zelfs in het oude deel van Sion, waar je verwacht dat de sociale controle groot is, neemt de graffiti hand over hand toe.
Vanaf een pleintje waar de naam mij niet bekend is, torend het Château de la Majorie boven alles uit
Één van de sfeervolle plekjes in Sion
Vanuit de Altstadt is dit één van de steegjes die naar het Château Valère leiden
Château Valère
Château ValèreOver Sion/Sitten

De hoofdstad van Wallis is Sion (Sitten, 508m; 27000 inw.), gelegen in het brede Rhônedal. Twee respectabele heuvels bepalen het beeld van de stad. Op de hoogste heuvel (658m) staat burchtruïne Tourbillon, op de andere (611m) de burcht Valère met daarin de romaanse kerk Notre-Dame de Valère. Aan de voet van beide heuvels ligt de stad, die sindsdien is uitgegroeid tot het formaat van een levendige, provinciale hoofdstad die nog steeds de functie vervult van marktcentrum en knooppunt, net als Sierre, de andere grotere stad van Midden-Wallis. De producten die verhandeld worden, zijn voornamelijk de argrarische producten uit de omgeving als fruit, groenten, en wijn. Aardbeien en asperges worden geëxporteerd naar Londen en Parijs.

Château TourbillonGeschiedenis
De twee heuvels werden al in de Steentijd bewoond, ze fungeerden letterlijk als vluchtheuvels wanneer de Rhône buiten zijn oevers trad in het voorjaar of als er vijandelijke acties verwacht werden. De Romeinen erkenden de strategische ligging van de heuvels en vestigden er Sedunum. Na het vertrek van de Romeinen en de kerstening van Wallis verplaatsten de bisschoppen, die naast een geestelijke macht ook een wereldlijke macht vertegenwoordigden, in 580 hun zetel van Martigny naar Sion. In 999 krgen ze, bij wijze van erfenis van de kinderloos gebleven Rudolf III van Bourgondië, het leenheerschap over Wallis. Eeuwenlang voerden de bisschoppen van Sion strijd met Savoye, dat het westelijke deel van Wallis - met de Bernardpas - in bezit had. In de 15e eeuw overwonnen de bisschoppen van Sion Savoye waarbij ze de vestigingen Saxon en Saillon verwoestten. Vanaf 1477 namen ze de 13e eeuwse, door bisschop Boniface de Challant gebouwde burcht Tourbillon in gebruik als zomerresidentie. Helaas brandde in 1788 de burcht uit en rest er nu allen nog een ruïne. Op de andere heuvel was al rond 1100 begonnen met de bouw van een kerk, waarschijnlijk op de resten van een Romeinse tempel, die voltooid werd in 1267. Hierdoor zijn er in deze kerk zowel romaanse als vroeggotische elementen vertegenwoordigd. In de kerk staat een orgel uit 1390, dat het oudst bekende, nog werkende orgel is en waarop nog steeds concerten worden gegeven.

Een van de sfeervolle steegjes in SionBezienswaardigheden
Het loont de moeite om samen met een gids Sion te bezichtigen. Enkele malen per week zijn er rondleidingen, voor informatie kijk hier. Voor een bezichtiging op eigen gelegenheid is het gemakkelijk om het toeristische vervoermiddel, le petit Sedunois te gebruiken, die ook de heuvel Valeria ontsluit. Het straattreintje rijdt alleen in de zomermaanden. Belangrijke gebouwen in Sion zijn onder andere de Theodulskerk, genoemd naar de eerste bisschop in Wallis. Bij de ingang links is een afbeelding van een klok met een duivelsfiguur, die herinnert aan de legende hoe een klok voor de kerk (een geschenk van de paus aan Theodul) in één nacht van Rome naar Sion werd gebracht. De duivel nam dit op zich en zou, als hij voor het eerste hanegekraai in Sion zou zijn, de ziel van Theodul verwerven. Vlak voordat de duivel met klok in Sion neerstreek, kraaide er echter al een haan... Vlakbij de kerk zijn de parlementsgebouwen van het kanton Wallis en de kathedraal Notre Dame du Glacier. Op de Place de Majorie bevindt zich het Kantonaler Archeologisches Museum en het Kunstmuseum. Het archeologische museum heeft een schitterende collectie gegraveerde grafzuilen uit de steentijd (2800 - 2500 voor Chr.). De resultaten van opgravingen in Wallis zijn er te vinden, met gebruiksvoorwerpen tot 30000 jaar oud. In het kunstmuseum vinden wisselende tentoonstellingen plaats, maar er is ook een vaste expositie van (Walliser) kunstenaars vanaf de 17e eeuw, waaronder Cortey, Ritz, Dalleves, Biéler, Bille, Werlen, Burnat-Provins, Olsommer, Palézieux, Andenmatten, Chavaz, Dubuis, Messerli en Raboud. Er zijn ook veel werken uit de hedendaagse tijd.

Vanaf de Place de Majorie de weg naar boven volgend bereikt u de toegangswegen tot de heuvels Valeria en Tourbillon. Aan beide heuvels gaat een pittige klim vooraf. Op Valeria vind u de kerk Notre Dame de Valère (gebouwd tussen 1100 en 1240). Er is een leuk uitzicht over de stad. Valeria was tot de Franse bezetting in 1799 het domkapittel; de Notre Dame de Valère was bisschopskerk. In de kerk zijn zowel romaanse als gotische bouwstijlen vertegenwoordigd. Het orgel in de kerk vindt zijn oorsprong in de veertiende eeuw en is het oudste nog bespeelbare orgel ter wereld. Regelmatig vindt in Sion dan ook het Internationale Orgelfestival plaats. De kerk is rijkelijk voorzien van fresco's uit de 15e eeuw. De koorbanken van houtsnijwerk, met taferelen uit het lijden van Christus, stammen uit 1664. Op Valeria bevindt zich ook het Kantonaler Museum voor Geschiedenis en Volkenkunde. Hier kan men een uitgebreide collectie voorwerpen zien uit het culturele en sociale leven in Wallis na de Romeinse tijd tot heden. Het museum is een 'vervolg' op het archeologische museum. Het vindt hier portretten, kleding, meubels en een grote collectie zilveren en gouden voorwerpen. In het centrum van de stad bevindt zich ook nog een natuurhistorisch museum (Avenue de la Gare 40). Hier is een collectie van dieren die in Wallis (en daarbuiten) leven of leefden, zoals lynx, wolf, otter, beer en diverse vogels (onder andere adelaars). Er is ook een mooie verzameling geologische en mineralogische voorwerpen.

Enkele links:

(Overgenomen uit de ANWB reisgids, gouden serie: Zwitserland)

Hoewel Kees niet echt warm liep voor een bezoek aan Crans Montana en Sion, slaat hij ook hier meteen druk aan het fotograferen.... Hoewel Kees niet echt warm liep voor een bezoek aan Crans Montana en Sion, slaat hij ook hier meteen druk aan het fotograferen. En hoe kan het ook anders: zeker de oude binnenstad van Sion nodigt met zijn hoekjes, trapjes en stijgende steegjes de bezoeker uit om in de oude binnenstad rond te struinen en zodoende zijn weg te zoeken naar de twee kastelen op de heuvels aan de rand van Sion. ...
Kapel met op de achtergrond de ruïne van het Château Tourbillon Oude weg naar Château Valère
In het Château Valère
Uitzicht over een deel van de Altstadt van Sion... Dit weertype is uitermate geschikt voor een bezoek aan een stad als Sion: de bergen steken met hun toppen ver in de wolken, zo te zien sneeuwt en/of regent het in de verte en hier in Sion is het heerlijk vertoeven. Hoewel Ans en ik de laatste jaren al twee keer eerder in Sion zijn geweest, kunnen we niet aan de verleiding weerstaan om, al fotograferend, via allerlei steegjes onze weg naar het Château Valère te zoeken. Eenmaal bij het Château Valère, wil ik van Anita, die boven tussen de kantelen zit, een video-opname maken. En, jawel hoor, plots krijg ik weer een melding op het scherm van mijn videocamera dat ik de “koppen moet reinigen”. Tju, een dure Panasonic videocamera, net een paar maanden oud, de vorige vakantie van de vier tapes, twee verknald, opgestuurd voor reparatie en vervolgens duiken de problemen opnieuw op. Ik had het eerlijk gezegd niet anders verwacht, maar ik baal er toch stevig van. Maar het voorval heeft duidelijk invloed op mijn humeur: een minder adequate opmerking van Kees en Anita doet mij voor even in vuur en vlam schieten en wordt door mij dan ook meteen gepareerd met een stevige uithaal richting Anita. (Ja Anita, alsnog sorry!) ...
Trapje naar de Basilique Notre-Dame de Valère Oude fresco's in de Basilique Notre-Dame de Valère
Muséé des Beaux-arts in het Château de la Majorie

Muséé des Beaux-arts in het Château de la Majorie... Een controle van de tape laat zien, dat in de opname weer blokjes te zien zijn. Tja, maar eerst de koppen gereinigd en hopen dat de schade niet groter wordt. Al bij al, gaat het leven gewoon door en na ons bezoek aan de Romaanse kerk Notre-Dame de Valère wandelen we met ons viertjes terug naar het centrum van Sion.

In het centrum van Sion lopen we nog wat rond, maken wat foto’s, drinken bij “Confiserie Gaillard” een heerlijke kop koffie en op weg naar de parkeergarage kopen we bij een bakker wat lekkers voor vanavond bij de koffie. Jawel, we maken er een SaS-dag van. Voor de niet ingewijden: Schijt aan Sonja. ...

 

Hôtel de Ville La Grenette aan de Grand-Pont 24
... De weg naar Rittinen verloopt zonder problemen. Belangrijker: Kees is er van overtuigd dat we met Crans Montana en Sion een goede keuze hebben gemaakt en terwijl de geur van het gebak de auto vult rijdt Kees de oprit op van onze vakantiewoning. Het gebak doet zich ’s avonds bij de koffie goed smaken. Er blijft één stuk over: hoewel Ans en ik nog lang hebben zitten te wachten, is Magda niet komen opdagen. Dat stuk is dus voor morgen!
 
naar boven
 
vorige pagina /
naar boven
/ volgende pagina