Onze rustdag (één is genoeg)

Wanneer Ans en ik om zeven uur opstaan blijkt buiten het wereldje maar klein te zijn.

Woensdag, 5-7-2006
Wanneer Ans en ik om zeven uur opstaan blijkt buiten het wereldje maar klein te zijn. Het Eisacktal is gevuld met wolken en nevel. Als ik even voor acht uur nogmaals het balkon oploop, ziet het er buiten iets minder troosteloos uit en Gufidaun is inmiddels achter de wolkendeken uitgekomen, maar van de zon is niets te bespeuren en volgens mij zal die vandaag ook niet veel te zien zijn.

Vanavond hebben we een afspraak met Sandra en Bart en willen daarom onszelf niet teveel vermoeien. Maar met dit weer is het moeilijk om nu al een doel voor deze dag vast te stellen. Plots bedenk ik dat het wellicht handig zou zijn om Sandra een sms’je te sturen en te vragen of ze voor de middag willen komen. Mocht het weer vanmiddag opklaren, dan kunnen we alsnog ergens naar toe gaan.

Als ik even voor acht uur nogmaals het balkon oploop, ziet het er buiten iets minder troosteloos uit ... ...en Gufidaun is inmiddels achter de wolkendeken uitgekomen
Bart een vrolijke en goede prater, Sandra iets rustiger maar met een aanstekelijk lachje ...

Ik stuur een berichtje naar Sandra en vraag of ze zin heeft om voor de middag te komen omdat er voor vanavond weer regen en onweer wordt voorspeld. Ditmar is ook thuis en vraagt of wij nog naar Antonia op de alm willen. Ik probeer aan hem uit te leggen dat het, gezien de problemen met mijn darmen, onder deze omstandigheden geen zin heeft. Inmiddels komt er een berichtje van Sandra binnen waarin staat dat ze rond half elf naar ons komen. Ik stuur op mijn beurt een sms’je naar Kees en Anita en nodig ze ook uit.

Om elf uur komen Sandra, Bart en Bo met de auto bij Haus Wiesenrain aanrijden. Terwijl ik vanaf het balkon sta te zwaaien, loopt Ans naar beneden om hen te begroeten. Wanneer Sandra, Bart en Bo boven zijn volgt een hartelijke begroeting en lijkt het of we elkaar al jaren kennen. Bart een vrolijke en goede prater, Sandra iets rustiger maar met een aanstekelijk lachje en Bo wat nerveus rondlopend in deze voor hem nieuwe omgeving.

... en Bo wat nerveusEven later komen ook Kees en Anita en, met hen, komt ook de koffie en het aardbeiengebak op tafel dat Ans ’s morgens van onze lokale bakker heeft meegebracht. Sandra en Bart hebben onze vakantiewoning gemakkelijk kunnen vinden en we zijn het er samen over eens, dat de inrit naar onze woning niet zo fraai is, de schuur voor de woning er beter niet had kunnen staan, maar dat het uitzicht vanaf het balkon prachtig is. Helaas blijft de trots van ons uitzicht, de Geislergruppe, vandaag voor een groot deel verscholen. Er wordt over van alles en nog wat gepraat, ook over onze websites en de problemen die we hebben met de ongewenste berichten die in onze gastenboeken worden geplaatst.

Kees en Anita vertrekken rond twaalf uur, even uitzwaaienKees en Anita vertrekken rond twaalf uur en rijden richting de Würzjoch om, bij goed weer, een wandeling bij de Peitlerkofel te maken. Ik vraag of ze ons op de hoogte willen houden zodat we hen eventueel kunnen volgen. ...

Sandra en Bart vertrekken rond drie uur. en rijden vanuit Feldthurns rechtstreeks naar het Grödnertal.... Sandra en Bart vertrekken rond drie uur. en rijden vanuit Feldthurns rechtstreeks naar het Grödnertal. Snel stuur ik Kees en Anita een berichtje dat we de richting van de Würzjoch in rijden. Enthousiast rijden Ans en ik het Villnösstal in. Echter, wanneer ik in mijn achteruitkijkspiegel kijk, zie ik dat er onweer op komst is. Doorrijden heeft geen zin en omdat ook de wolken rondom de Geislergruppe steeds dreigender worden, besluiten we om terug te keren naar onze vakantiewoning in Feldthurns. Even na thuiskomst worden we getrakteerd op een flink onweer. ...
Impressie van de wandeling van Kees en Anita naar de Peitlerkofel


Interval seconden

...’s Avonds gaan Ans en ik nog even bij Kees en Anita op bezoek om hun foto-oogst van deze dag te bewonderen. Zij zijn over Brixen, St. Andrea en Lüsen naar de W:urzjoch gereden. Nadat ze bij Utia de Börz een kop cappuccino hebben gedronken, zijn ze aan de wandeling naar de Peitlerkofel begonnen. Een wandeling die ook bij ons op het lijstje staat en waar Ans en ik tijdens gehele vakantie tot drie keer toe aan zijn begonnen, maar telkens door het slechte weer onze plannen letterlijk in het water zagen vallen. Ook Kees en Anita moesten door het slechte weer hun wandeling voortijdig beëindigen. Later in deze vakantie hebben we met ons vieren alsnog deze wandeling kunnen doen. Een wandeling die toen toch werkelijk iets te lang heeft geduurd.

Helaas, mijn darmontsteking bezorgt me teveel last en al vrij snel moeten we naar huis. Ontluisterd ga ik naar bed, morgen is er weer een dag.

vorige pagina /
volgende pagina

Startpagina Startpagina