Klik hier om naar de Startpagina te gaan
of ga naar JacoPlaza voor
meer informatie.
Klik hier om naar de Startpagina te gaan
of ga naar JacoPlaza voor
meer informatie.
Ans en Frans Jacobs, Frans en Ans Jacobs,
Ans Jacobs, Frans Jacobs, Urlaub, Unterkunft, appartement, accommodatie, Ferienhaus, Ferienwohnung, Haus Delvai, Delvai, Maria Delvai, Panorama, Strassen, Karinthië, Kärnten, Haus Miklis, Sonja Posarnig, Appartement am See, Bodensdorf, Steindorf, Gerlitzen, Kanzelbahn, Gipfelbahn, Stiegl, Steindorf am Ossiachersee, Ossiach, Sattendorf, Annenheim, Villach, Villacher Alpenstrasse, Burg Landskron, Atrio, Klagenfurt, Maria Saal, Wörthersee, Maria Wörth, Velden am Wörthersee, Pörtschach am Wörthersee, Gmünd in Kärnten, Maltatal, Mellnikfall, Hochalmstrasse, Hauptspeicher Kölnbrein, Kölnbrein, stausee, Afritz, Millstatt, Millstätter see, Seeboden, Maria Saal, Klagenfurt, Friesach, Gurk, Faak, Faaker See, Nockberg, Nockalmstrasse, Althofen, Treibach, St. Veit an der Glan, Sankt, Keutschacher See, Drau, Strassen, Delvai
(Van Gurk via Straßburg naar) Friesach |
|---|
Niet alleen ons geduld is enigszins op de proef gesteld. Onze nobele gedachtegang komt mijn lichaam niet ten goede. Wanneer we de brug naar het oude deel naderen, trekt mijn tobberige lichaam de aandacht van een aantal jongeren. Op de een of andere manier voel ik mezelf teruggeplaatst in de middeleeuwen. Gelukkig hoef ik geen toegang als bedelaar te vragen, maar opgelaten voel ik mezelf wel.... |
 Met een ‘omtrekkende beweging’ probeer ik de aandacht af te leiden. Ans en ik maken eerst wat foto’s van en bij de gracht van deze (zichzelf noemende) oudste stad van Karinthië. |
In het noordoosten van Karinthië, ligt aan het begin van het Metnitztal. Het lag aan de oede Romeinse heerweg die van Vindo Bona (Wenen) naar Aquileia in de buurt va Grado in Italië voerde. Later werd dat een belangrijke handelsweg van Wenen naar Venetië. Ruim negen eeuwen was Friesach de tweede hoofdstad van het aartsbisdom Salzburg. Van het zilver de naburige mijnen liet Friesach de zilveren Salzbuger of Friesacher Pfenning slaan, die in Oost- Alpen eeuwenlang de gangbare munt was. Vanuit Friesach deden de aartsbisschoppen van Salzburg verwoede pogingen hun macht te handhaven en uit te breiden. Friesach noemt zich de oudste stad van Karinthië en is goed geconserveerd. Het toont zich op zijn mooist in het schijnsel van de subtiele avondverlichting van de Hauptplatz en de ruïnes op de heuvels boven de stad. Het grote aantal oude en goed gerestaureerde monumenten (16e/17e eeuw) toont nog steeds de contouren van een middeleeuwse vestingstad. In 1991 ging een rigoureus restauratieprogramma van start. De stadsmuren werden in oude luister hersteld. Friesach is namelijk omgeven door een gedeeltelijk nog intacte, dubbele ringmuur en een stadsgracht van 15 m diep. De mooiste plek is de Hauptplatz. Het langwerpige plein wordt omgeven door prachtige herenhuizen van twee tot drie verdiepingen, waarvan de kern nog middeleeuws is. Tot de belangwekkendste gebouwen behoren het oude Rathaus, de apotheek en het Metnitztaler Hof. Midden op de Hauptplatz staat een renaissancefontein uit 1563, het werk van een Italiaanse meester. De benedenstad rondom het plein wordt gevormd door stegen als de Sacke-, Lange-en Herrengasse. Aan de oostzijde van de kleine Fürstenhofplatz bevindt zich het paleis van de Salzburgse aartsbisschoppen, die hier tot 1804 hun gasten ontvingen. Achter het gebouw ligt een groot 16e eeuws graanpakhuis. De 16e-eeuwse Salzburgerplatz om de hoek is bijna te klein om de naam van het plein te verdienen. Aan de Wienerstrasse, een zijstraat van het plein, staat de grootste Pfarrkirche St Barthimä, een romaanse basiliek met twee fiere torens. Het westportaal is nog romaans. Heel bijzonder aan het interieur zijn de laatromaanse, gebrandschilderde ramen in het koor en een doopfont (12e eeuw) alsmede een barok hoogaltaar (1679), waarop de heilige Bartolomeus, de patroon heilige van de stad Friesach, is afgebeeld. Boven de stad verheft zich de Petersberg die met een steile trap is te beklimmen. Door een poort betreedt je de ruïne van de bisschoppelijke Brug met de Peterskirche uit de 14e eeuw. Van de burcht is de wachttoren (1230) grotendeels bewaard gebleven. Hier bevindt zich het stadsmuseum. In de burchtkapel zijn nog 13e eeuwse wandschilderingen te bezichtigen. |
             |
 |
...Met een ‘omtrekkende beweging’ probeer ik de aandacht af te leiden. Ans en ik maken eerst wat foto’s van en bij de gracht van deze (zichzelf noemende) oudste stad van Karinthië. Wanneer we even later toch over de brug het oude deel inlopen, probeer ik de rug te rechten. Maar helaas…, met enige schroom passeer ik de brug en moet even later, wanneer ik in een etalageruit mezelf zie, constateren dat mijn adonisgehalte in deze fase tot onder het nulpunt is gedaald. Tja, het is niet anders, veeg de zweetdruppels van mijn voorhoofd en sleep mezelf aan de hand van Ans naar een terras aan de rand van de Hauptplatz. Na onze koffiepauze, lopen we al fotograferend het stadje in. Zoals gewoonlijk blijkt alles wat moeilijk bereikbaar is een onuitstaanbare aantrekkingskracht op ons uit te oefenen. In dit geval zijn het de Petersbergkirche, de Burghof en andere restanten van wat eens mooie gebouwen moeten zijn geweest. Het onmogelijke moet verwezenlijkt worden en even later ploeter ik aan de hand van Ans en aan de andere hand een leuning over de trappen omhoog. Enkele leeftijdgenoten lijken ons voorbij te snellen, anderen komen terug van hun kruisweg. Wanneer ik achter me een tweetal giechelende meiden hoor aankomen, wil ik niet als een hijger aan het kruis worden genageld en probeer ik Ans op een tactische wijze duidelijk te maken dat het beter is om even op het uitkijkplatform, dat links van ons ligt, te pauzeren. De dames lassen ook een pauze in en komen ons echter hijgend gezelschap houden. Dit geeft de burger moed: als dit tweetal hier moet pauzeren, dan is het met mij nog niet zo slecht gesteld, fluister ik Ans in haar oren. Nadat ik de kracht in mijn benen weer voel terugkomen en de twee giechelende dames zijn vertrokken, lopen ook Ans en ik verder. Het gaat moeizaam en elke gelegenheid grijp ik aan om te pauzeren. Eenmaal boven wordt de inspanning beloond met niet alleen een mooi uitzicht over Friesach, maar ook over de omgeving. Terwijl we het stadje bekijken, ontdekken we nog meer gebouwen die we graag van dichtbij zouden willen zien. Voor vandaag is er de rek uit, maar we beloven aan elkaar dat we nog een keertje teruggaan naar deze mooie vestingstad..... |
 |
Klik hieronder op één van de foto's |
  |
|
  |
|
  |
|
  |
|
  |
|
 |
 Onze verdiende ijssorbet, rijkelijk voorzien van vers fruit. |
 Op de terugweg naar onze auto, kwamen we nog langs de Bäckertauche die op de heenweg aan onze aandacht was ontsnapt. De Bäckertauche werd in de middeleeuwen o.m. gebruikt om bakkers te straffen met een onderdompeling. wanneer ze brood hadden geleverd dat b.v. niet aan het gewicht was. |
...Natuurlijk vertrekken we hierboven niet voordat we de nodige foto’s hebben gemaakt. De weg naar beneden verloopt, zoals verwacht, nog moeizamer dan naar boven. Het constant afdalen over de trappen, doet de kracht en het gevoel totaal uit mijn bovenbenen verdwijnen. Hoewel Ans mij een heerlijke ijssorbet in het vooruitzicht stelt (hebben we ons eerste bezoekje op het terras op de Hauptplatz al gezien) wil het echt niet vlotten. Erger…, wanneer ik beneden aankom, kan ik werkelijk geen stap meer zetten. Op de Hauptplatz probeer ik zo onopvallend mogelijk op een bank te gaan zitten. Na een kwartiertje lopen we verder naar het terras en bestellen we ieder een heerlijke ijssorbet. In het zonnetje blijven we nog heerlijk nagenieten. Rond half zeven lopen we naar de auto en rijden naar onze vakantiewoning aan de Ossiacher See. Ans en ik kunnen terugkijken op een geslaagde dag. De vermoeidheid is snel vergeten en ’s avonds kunnen we goedgemutst naar de belevenissen van Kees en Anita luisteren. |
 |
||
/ volgende pagina  |
Friesach