Villach

De tweede stad van Karinthië is de Oostenrijkse poort naar het zuiden. Villach wordt omsloten door de Villacher Alpen met de Dobratsch (2166m ) in het westen, de Karawanken met de mittagskogel ( 2143m ) in het zuiden en de Gerlitzen (1909m )  in het noorden. De gunstige ligging in het Drautal trok de Romeinen aan, die als eerste een brug over de rivier aanlegden, ongeveer op de hoogte van de huidige. De nederzetting ontwikkelde zich snel tot een handelsstad van betekenis, waarbij de opkomst van Venetië zeker een rol heeft gespeeld. De handel werd in 1348 wreed gestoord doordat de Dobratsch in tweeën spleet en Villach en omstreken onder het vallende gesteente bedolf. Van latere oorlogen, stadsbranden en tot overmaat van ramp nog een aardbeving in 1690 had Villach veel te lijden. Maar het zwaarst  werd de stad getroffen door de bombardementen in WO II. De historische binnenstad is in de jaren 1942-’45 zwaar gebombardeerd door geallieerde luchteskaders, die het gemunt hadden op Villach als belangrijk strategisch verkeerknooppunt tussen de Balkan, Italië en Duitsland. Na 1945 is de stad weer opgebouwd, maar de historische reconstructie is niet helemaal geslaagd. Het oude centrum bevindt zich rond de Hauptplatz, de Kirchenplatz en aangrenzende stegen. Op de Hauptplatz, die eigenlijk meer een straat is en die aan de ene kant aansluit op de Draubrücke en aan de andere zijde aan het voorplein van de parochiekerk St. Jakob  grenst, rijgen de renaissancehuizen zich aaneen. Rechts vindt je het Paracelsushof, het ouderlijke huis van de medicus en humanist Paracelsus. Hotel Alte Post heeft een renaissancegevel, een gotische ingang en een rijk versierde erker. In het midden van het plein staat de barokke Pestsaüle. Pronkstuk van het plein is de Stadtpfarrkirche  St Jakob, een gotische, driebeukige hallenkerk met aan de westzijde een 95 m hoge toren met romaanse fundamenten uit het van de 14e eeuw.  Deze toren is door een boog met het schip verbonden. In het interieur dragen tien ronde pijlers de elegante netgewelven. Het uit hout gesneden rococohoogaltaar is een pronkstuk. Bijzonder fraai zijn de reliëfs van de Khevenhüllers op hun grafstenen in de gelijknamige kapel in de zuidelijke beuk. Dit machtige protesttante geslacht zorgde ervoor dat de St Jakob van 1526 tot 1594 een protestante kerk was.