Klik hier om naar de Startpagina te gaan
of ga naar JacoPlaza voor
meer informatie.
Klik hier om naar de Startpagina te gaan
of ga naar JacoPlaza voor
meer informatie.
Ans en Frans Jacobs, Frans en Ans Jacobs,
Ans Jacobs, Frans Jacobs, Dorfmann, Wiesenrain, Feldthurns, Velturno, Klausen, Chiusa, Dolomieten, Dolomiten, Dolomiti, Bozen, Bolzano, Brixen, Bressanone,Eisacktal, Isarco, Villnösstal, Teis, Gufidaun, Langkofel, Platkofel, Geislergruppe, Peitlerkofel, Würzjoch, Ütia de Börz, Ütia Vaciara, Ütia de Goma, Kaltern, Kalterersee, St. Michael, St. Paul, Eggental, Karersee, Lago di Carezza, Passo di Castalunga, Karerpass, Vigo di Fassa, Rosengarten, Penserjoch, Marmolada, Kloster Säben, die Gärten von Schloss Trauttmansdorff, Völserweier, Völs am Schlern, Feldthurnerhof, Eislöcher, Col Raiser, Ciampioni, Marmolada, Canazei, Str. Cristina, Ortizei, St. Ulrich, Lago di Fedaia, Passo di Fedaia, Passo Pordoi, Bindelweg, Wolkenstein, Passo Stella, Val Gardena, Grödnertal, Grödnerjoch, Würzjoch, Oetz, Ötztal, Pitztal, Passo Dello Stelvio, Stilfserjoch, Stams, Imst, Kühtai, Ötzi, Jaufenpas, Timmelsjoch, cisterciënzer abdij
| Stams |
|---|
Het was al te verwachten. Na de zeer warme dag van gisteren en het omweer van gisteravond, zit het deze morgen potdicht en regent het licht. Snel staan Ans en ik op, ontbijten, gaan onder de douche en net na achten, staan we met onze Astra al op de parkeerplaats bij de MPreis. MPreis is een keurige, verzorgde supermarkt met een flink assortiment dat Ans, hoe kan het anders, meteen doet denken aan haar Jumbo. Al is het maar omdat het personeel ook elke klant goedemorgen wenst. Om kwart voor negen zijn we al weer terug in onze vakantiewoning. Deze keer hebben we de weg terug naar onze woning feilloos weten te vinden. De weg is steil, maar zonder tegenliggers is het een ‘eitje’.
Óók Ans is inmiddels naar de woning van Kees en Anita gekomen en samen proberen we iets voor vandaag te bedenken. Concrete plannen hebben we niet, maar als het weer iets verbetert, dan gaan onze gedachten uit naar een trip naar het Kühtai. ... |
 |
 |
... Omdat dit verslag ook klaar moet, ga ik weer snel terug naar onze woning. Vorig jaar zat ik al tegen het maken van een verslag aan te hikken, en ook dit jaar zie ik er enorm tegenop. Elke vertraging of achterstand maakt de weerzin alleen maar groter. Kortom, terwijl Kees en Anita naar het dorp lopen voor het doen van boodschappen, werk ik noest aan dit verslag. Rond de klok van half elf, vind ik het even genoeg en is het tijd voor een korte wandeling naar het centrum van Oetz. Mijn nieuwe orthopedische schoenen heb ik nog niet veel aan gehad en ik wil graag eens proberen hoe ik met deze schoenen de helling afga. Wel, het lopen valt mij, ondanks de steile helling, niet tegen. Alleen mijn benen lijken, nadat we beneden zijn aangekomen, uit was te bestaan. Wanneer we bij de bank geld willen pinnen, moet ik me aan de geldautomaat staande houden. ...
... Na het pinnen lopen Ans en ik meteen aan de andere kant over het steile grintpad weer terug naar onze woning. Onderweg kijken we nog even hoe het over deze helling naar beneden gaat. Maar met de profielloze zolen van deze schoenen lijkt het mij beter om over de normale weg naar beneden te gaan. Tja, bij de orthopedische schoenmaker had ik gevraagd om antislip zolen te monteren. Maar tju, soms lijkt het of ik op 'glij-ijzers' sta. ... |
|
 |
 |
 ... Na de rondleiding, proberen we, onder de gegeven omstandigheden, 'al zwalkend' en fotograferend er het beste van te maken. Dit regenachtige weer maakt je nu niet bepaald dorstig, maar omdat het inwendige toch verzorgd moet worden (en wellicht als een beetje troost) wippen we toch even binnen bij Café Restaurant Alte Smiede. Helaas, de druppende regenkleding van onze voorgangers, hebben de stoelkussens toch wel erg nat gemaakt. Resultaat: bij het verlaten zijn niet alleen onze jassen nat, maar ook onze zitvlakken. Kortom, een beetje wijdbeens, alsof we in onze broek hebben geplast, lopen we met ons viertjes wederom de regen in, terug naar het winkeltje bij de abdij. ... |
Tegen de helling van het Inntal kondigt Stams (671m; 1200 inw.) zich reeds van verre aan door de torens van het imposante complex van de cisterciënzer abdij. Stift Stams werd in 1273 gesticht door Elisabeth, de tweede echtgenote van Graaf Meinhard II van Görz van Tirol, ter nagedachtenis aan haar zoon Konradin (de laatste der Hohenstaufen), uit haar eerste huwelijk met keizer Konrad IV. Sindsdien behield het Klooster een belangrijke functie als laatste rustplaats voor de vorsten van het Land Tirol. Tot de waardevolste bezittingen van het rijke klooster behoort de bibliotheek. De abdij en de dienstgebouwen groeperen zich rond een ruime, omsloten binnenhof, toegankelijk via een poort. Het uitgebreide wit-gele barokke gebouwencomplex wordt aan de ene zijde begrensd door de kloosterkerk en aan de andere kant door twee achthoekige, elegante torens die in 1690-'99 aan het gebouw werden toegevoegd. Uit de 150m lange hoofdvleugel van het klooster springt een gevel naar voren die bekroond wordt door het ruiterstandbeeld van Konrad. Achter deze gevel bevindt zich de bouwkundig interessante Bernardisaal, gewijd aan de heilig Bernhard, onder meer gebruikt voor concerten. |
Ondanks de aanhoudende regen, hebben we toch een leuke middag gehad. Op de terugweg, rijden we nog even Oetz Bahnhof in om onszelf te oriënteren op de treinreizen naar Innsbruck. Je weet tenslotte nooit hoe lang dit regenweer nog aanhoudt. ’s Avonds komen Kees en Anita nog even langs om de foto-oogst van deze dag te bekijken. Enne ..., ik kan jullie verzekeren dat de notenlikeur heerlijk smaakt. Gelukkig wordt Anita al slaperig bij een kleine druppel alcohol en slaat het aanbod om ook een glaasje mee te drinken vriendelijk maar gedecideerd af. Mijn Ans? Die verkeert bijna in een jubelstemming en met een verraderlijke twinkeling in haar oogjes benadrukt ze nog eens ten overvloede: "Mijn keuze is toch de beste hé?" "Zeker weten Ans, maar laat nog een beetje over tot morgen!" "Moet dat? Hij smaakt best lekker hoor!" |
 |
||
/ volgende pagina  |
Terwijl Ans de boodschappen uitpakt, loop ik naar Kees en Anita één etage hoger om te informeren hoe het daar is en of ze al plannen hebben voor deze sombere dag, want ook de weersvoorspelling belooft voor vandaag niet veel goeds. Kees en Anita, hadden het plan om eerst samen boodschappen te doen en meteen een kop koffie in het centrum van Oetz te drinken. Maar helaas, wij zijn al klaar en er rest Kees en Anita niets anders dan samen de inkopen te doen.
... Na het middageten, het regent nog steeds flink, besluiten we om naar de cisterciënzer abdij in Stams te rijden. Helaas, hoe dichter bij Stams des te harder begint het te regenen. Ondanks deze overvloed aan hemelwater, maken we toch een aantal foto- en video-opnamen. Vanwege de aanhoudende regen, besluiten we ook maar een rondleiding door het klooster te nemen. Deze rondleiding valt niet tegen, zeker omdat we ook foto’s mogen maken, zij het dat er niet geflitst mag worden. ... 
Over Stams
... In het winkeltje bij de abdij staan de nodige flessen likeur te glimmen. Mijn Ans wil hier onder geen enkele voorwaarde vertrekken zonder een fles likeur. Haar keuze valt op een notenlikeur terwijl ik voor een appellikeur ga. Twee flessen is teveel van het goede en ik vraag of we mogen proeven. Tja, hoe kan het anders. Ans, als connaisseur, weet natuurlijk wat het beste is voor ons: het wordt een notenlikeur.