Maandag, 15 juni 2009
Vannacht heeft het hier nog flink geregend. Volgens MeteoSchweiz hebben we vandaag kans op 10-20mm neerslag. Met andere woorden: een groot deel hebben we al gehad. Toen ik op mijn sloffen door de woonkamer naar het raam liep, zag ik nog wat regendruppeltjes op de glazen overkapping voor onze woning vallen. Nu mijn Ans haar glimmende neus naar buiten steekt, verdwijnen de druppels als de spreekwoordelijke sneeuw voor de zon. Weliswaar is het nog zwaar bewolkt, maar de temperatuur zou voor mij elke dag zo mogen zijn.

Volgens MeteoSchweiz hebben we vandaag kans op 10-20mm neerslag.

Terwijl ik met een goedkeurende blik naar buiten kijk en niet weet of ik nu Pluvius of Jupiter moet bedanken (Of was Pluvius de bijnaam van Jupiter?), zie ik de wouwen al weer rondvliegen en wolkenslierten als guirlandes boven het meer hangen.

Zelfs het opstaan na het eten van een stuk abrikozentaart gaat me vanaf dat krukje heel wat beter af dan van de te lage terrasstoelen.

Nu eerst wat anders, want er is nieuws. Anderhalve week voor onze vakantie heb ik mijn nieuwe orthopedische schoenen opgehaald en (op eigen kosten) meteen een peroneusveer voor mijn rechtervoet gekocht. Wel, dat extreem dure stukje kunststof doet zijn werk naar behoren. Ook met gewone schoenen, kan ik nu iets beter lopen. Maar er is meer. De Walkstool die ik begin van dit jaar bij Kamera-Express heb gekocht, is zijn geld dubbel en dwars waard. Zowel gisteren als eergisteren heb ik dit stoeltje al heel wat keren gebruikt. Opgevouwen hangt het aan de rugzak van Ans. Maar voor het nemen van foto's is het een hele uitkomst. Zelfs het opstaan na het eten van een stuk abrikozentaart gaat me vanaf dat krukje heel wat beter af dan van de te lage terrasstoelen. Kortom, een aanwinst.

Wat doe je op een dag als vandaag? Wel…, om onze dagkaart voor een boottocht vandaag te besteden, vinden we toch iets te enthousiast. Met de trein naar Bern of Luzern vinden we een iets te lange zit in de trein, tenslotte hebben we nog zo weinig van onze directe omgeving gezien. We besluiten daarom eens een kijkje te gaan nemen bij Schloss Spiez en daarna door te rijden naar Thun. Afhankelijk van het weer kunnen we daarna nog altijd verder doorrijden.

...wanneer ik één van de dames aanbied mijn krukje te proberen, wordt het aanbod vriendelijk maar gedecideerd afgewezen

Rond half elf rijden we weg bij onze vakantiewoning. Nadat we de tank van onze C-Max hebben vol gedaan, rijden we naar Schloss Spiez. Op een maandagmorgen zijn er voldoende vrije parkeerplaatsen. Ans neemt de rugzak en zelf draag ik mijn inmiddels onmisbare Walkstool. Vanwege mijn gebogen houding en slungelige lange armen, blijkt de Walkstool zelfs in ingeschoven stand als loopstok te voldoen. Op elk puntje zet ik mijn stoel neer en ga zitten voor een foto. Heerlijk! Zelfs twee oude dames worden enthousiast. Echter, wanneer ik één van de dames aanbied mijn krukje te proberen, wordt het aanbod vriendelijk maar gedecideerd afgewezen. Jawel dames, dat was een gemiste kans!...

...Schloss Spiez is een middeleeuws slot dat een historisch museum huisvest. Op het terrein bevindt zich een vroeg romaans kerkje met unieke fresco’s uit de 11e eeuw. Het kerkje stampt uit de Bourgondische periode.

...als je daar met zijn tweetjes in alle rust zit te genieten van een heerlijke boterham, dan kan de dag niet meer stuk. Jawel, ook dit is vakantie!

Na onze ‘shoot’, om maar eens in vakjargon te vervallen, bij Schloss Spiez eten we in de slottuin eerst onze boterhammen op voordat we naar Thun rijden. En dan mag de zon niet schijnen, maar als je daar met zijn tweetjes in alle rust zit te genieten van een heerlijke boterham, dan kan de dag niet meer stuk. Jawel, ook dit is vakantie!...

...Om twaalf uur rijden we naar Thun. Wanneer we in Thun aankomen, is nog steeds droog. Sterker, het wordt zelfs lichter en af en toe laat de zon zich flink voelen. We parkeren onze auto dichtbij Schloss Schadau. Dom, maar dit slot negeren we, iets waar we later spijt van krijgen. Vanaf deze parkeerplaats is het nog een flinke tippel naar het centrum van Thun. Tja, voor Ans dan, want ik heb het genoegen om in mijn scootmobiel richting het centrum te rijden.

Tja, voor Ans dan, want ik heb het genoegen om in mijn scootmobiel richting het centrum te rijden.

Het centrum van Thun doet gezellig aan en meteen voelen we er onszelf thuis en hebben de smaak goed te pakken. Het verplaatsen in mijn scootmobiel gaat me beduidend makkelijker af dan het lopen en Ans is van een last verlost en zwerft af en toe in haar eentje wat rond. Even later zijn we dan ook alle twee enthousiast aan het fotograferen en terwijl het warmer en warmer wordt vliegt de tijd aan ons voorbij. We zien de mooie oude bruggen over de sluizen en gebouwen. Het 16e eeuwse Rathaus, de dubbelhoge winkelgalerij van de Obere Hauptgasse en de Stadt kirche met overdekte trap bepalen; zij bepalen de sfeer in de oude stad....

...Vanaf het centrum, gaan we naar het stadsbeeld bepalende slot van Thun. Mijn scootmobiel wordt hier niet alleen getest op klimvermogen, maar de oude keien lenen zich goed voor een schokbestendigheids test. Het wordt niet alleen een test voor mijn scootmobiel. Nee, ook voor mij geldt deze test. De niet geveerde scootmobiel is niet zo geschikt voor dit soort bestrating en derhalve ook niet zo voor mijn lichaam. Elke oneffenheid wordt doorgegeven en ik kan u verzekeren: dat zijn er veel. Maar…, ik houd het heel.

De niet geveerde scootmobiel is niet zo geschikt voor dit soort bestrating en derhalve ook niet voor mijn lichaam.

Wanneer Ans en ik van het slot terugkomen, zijn we toe aan een kop cappuccino. Uiteindelijk worden het er twee en het bevalt ons hier in Thun zo goed, dat ik lekker wat blijven rondhangen. Mijn ingeschatte tijd van een bezoek van twee uur, wordt hiermee flink overschreden en dat geeft Ans de gelegenheid een opmerking te maken dat de parkeerboete voor mijn rekening is. Tenslotte had ik gezegd dat twee uur voldoende is.

Rond half vijf vindt Ans het genoeg en stelt voor om bij de COOP City nog wat inkopen te doen en daarna naar onze vakantiewoning te rijden. Ik stem in, maar krijg er later toch spijt van. Waarom? Wel ga niet rond deze tijd in dit soort steden rijden, het is er gewoon te druk om dit ontspannen te doen. Eigenlijk weten we dit al van Visp en Brig in Wallis. Blijf gewoon wat hangen en ga wat later huiswaarts, het loont. Tenslotte is het vakantie...

...Wanneer Ans en ik onder het genot van een Merlot aan onze salade beginnen, deze keer met eieren, begint het buiten weer te rommelen en vallen de eerste druppels. Even later hangen er zoveel wolken, dat we de overkant van de Thunersee niet meer kunnen zien. Geen probleem! Deze omstandigheden zijn uitermate geschikt, zo kan ik de forumleden wat bijkletsen, het dagverslag schrijven en wat foto’s op het forum plaatsen. Onze dag kan echter niet meer stuk. En morgen? Och, eerst maar eens gaan slapen.