Heenweg

Zaterdag, 15 oktober 2005
De hele week is het al mooi en zonnig weer met hoge temperaturen (20-25 graden Celsius), zo ook vrijdag, de dag van ons vertrek naar Zwitserland. Hoewel vrijdag, de dag voor ons vertrek rustig verloopt, maak ik mezelf erg druk over de wateraansluitingen die Bart heeft aangelegd achter de keukenkast: de aansluitingen steken niet ver genoeg uit de muur en zijn 10 cm te laag geplaatst.

Rond negen uur gaan Ans en ik naar bed. Ans slaapt goed, maar voor mij wordt het tobben: is alles voor de keuken geregeld, waarom zijn die leidingen niet lang genoeg gemaakt, hoe gaan we dit oplossen zonder al te veel breekwerk, niet vergeten het water af te sluiten want je weet nooit ..., etc., etc. Om 2:00 uur staan we op en maken ons snel klaar zodat we om 3:00 uur klaar zijn voor het vertrek. ...

... Onder een heldere hemel rijdt Ans de eerste kilometers, terwijl ik mijn ogen amper kan openhouden. Voor Koblenz dwingt mijn blaas ons tot het opzoeken van een parkeerplaats. In de omgeving van Koblenz worden we voor het eerst geconfronteerd met mist. Voor Ans is dit geen probleem en zij rijdt dan ook de eerste vierhonderd kilometers.

Voor mij wordt het steeds moeilijker om mezelf wakker te houden. Nadat we rond 7:00 uur wat hebben gegeten en een kop koffie hebben gedronken, neem ik het stuur over. De eerste kilometers vormen geen probleem. Echter, rond Freiburg wordt de mist steeds hardnekkiger en daarmee ook de irritatie van mijn ogen. ...

... In Zwitserland kunnen Ans en ik heel even genieten van wat zon, maar al snel verdwijnt deze weer. De laagste temperatuur werd echter gemeten in Duitsland: 1,5 C.

Net voor afslag Arrisdorf komen we in een file te staan wegens werkzaamheden aan een tunnel. We hadden gehoopt dat oponthoud door tunnelwerkzaamheden in dit gebied voorbij waren, helaas is dit niet het geval en moeten we op de terugweg zorgen dat we op tijd dit punt gepasseerd zijn. Tot na Bern wisselen zon en mist elkaar met een regelmaat af. ...

... In Kandersteg wil ik nog foto’s maken voordat we de trein naar Goppenstein oprijden. Helaas, we kunnen deze keer meteen de trein oprijden en even later verdwijnen we al met onze Astra de tunnel in. De tunnel van Kandersteg naar Goppenstein duurt ongeveer 15 minuten, maar bespaart zo'n 100 km rijden. De kosten zijn van vrijdag t/m zondag CHF 25 en van maandag t/m donderdag CHF 20 ...

... In Goppenstein ziet de wereld er nog zonniger uit. De afdaling door de tunnels van Goppenstein naar Steg leveren geen problemen op en omdat we deze keer de nodige proviand hebben meegenomen vanuit Waalwijk, hoeven we geen boodschappen te doen in Steg en kunnen we meteen doorrijden naar Grächen.

De weg naar St. Niklaus verloopt zonder noemenswaardige problemen, de tunnel in Stalden is nog niet klaar.

Aan de weg van St. Niklaus naar Rittinen wordt op twee plaatsen gewerkt. Op één van deze passages is slechts een heel smal baanvak beschikbaar. De weg van St. Niklaus naar Grächen is er om die reden dan ook niet eenvoudiger op geworden. De weg van St. Niklaus naar Grächen is al op veel plaatsen verbreed en daarmee flink verbeterd. Het blijft echter opletten en je moet vooral de spiegels die in sommige bochten staan opgesteld goed gebruiken. Je kunt deze weg het beste niet al te rustig rijden. Zeker bij een paar korte stukken is op het moment dat je in de spiegel kijkt de weg vrij, maar rijd je eenmaal door de bocht, dan komt er toch vaak een haastige tegenligger om de andere bocht en één van de twee zal dan terug moeten. Maar ondanks onze zorgvuldigheid komt er in het laatste smalle stuk, terwijl wij bijna boven zijn, weer een auto met hoge snelheid om de hoek; dit keer kan hij terug. Tja, ondanks deze belemmeringen komen we uiteindelijk toch aan in Rittinen. ...

We begroeten Tony en praten snel even bij, want inmiddels heeft Dien, de moeder van Magda, zichzelf al gemeld vanaf het balkon. En hoe kan het anders, Dien komt op 84-jarige leeftijd de trap afgesneld. Druk als altijd, mengt zij zich meteen in het gesprek en eist alle aandacht op. Tony, Dien en Ans brengen de bagage omhoog zodat ik de Astra beneden op de parkeerplaats kan zetten. Omdat de trap, waar Tony mee bezig is, voor mij op dit moment een niet te nemen hindernis is, ga ik via de grindweg langs de achterkant van de woning naar boven. Bijna boven komt Dien mij al met twee stokken en een waterval aan woorden tegemoet; heerlijk toch zo’n mens. Omdat Dien van geen ophouden weet, stel ik voor om even op wat bielzen te gaan zitten. Wat later komt van beneden de stem van Magda verlossing bieden. Onder het mom van “Ik moet eerst met Magda kennis maken.”, mag ik aan de arm van Dien naar onze studio twee etages lager. De begroeting met Magda is hartelijk en ook Magda komt niet uitgepraat.

Wim, de vader van Magda, werkt in de tuin. Wim onderbreekt zijn werkzaamheden en komt kennis maken. Terwijl Ans de tassen uitpakt, zit ik met Wim heerlijk in de zon te kletsen. Hoewel …, het gehoor van Wim (85) is niet meer zo goed en het Gronings accent staan een echt vlotte conversatie in de weg. ...

... Ook Dien, inmiddels uitgewerkt, mengt zich even later in het gesprek. Met de komst van Dien, verdwijnt Wim van het toneel en trekt zich terug in de 6-persoons vakantiewoning waar zij gedurende zes weken verblijven.

Nog even keuvelen we met Dien na, maar al snel slaan de kriebels toe en vinden Ans en ik dat er foto's moeten worden gemaakt van die prachtige, warme herfstkleuren in dit toch altijd imposante berglandschap. ...

... Je ondergaat het landschap met gemengde gevoelens, je waarnemingen lijken je te bedriegen: de prachtige, warme herfstkleuren, de zomers aanvoelende temperaturen, de besneeuwde bergtoppen en dan dit voorjaarsplaatje.

Ans en ik zijn totaal begeisterd en komen dan ook niet uitgefotografeerd. Mijn stokken liggen helaas achter in de auto, maar aan de hand van Ans loop ik wat de helling op om nog wat foto's te maken. ...

... Rond 16:30 uur rijden Ans en ik nog even naar Grächen om wat geld te ‘pinnen’ en de benen wat te strekken. We blijven tot na zonsondergang lekker op een bankje in het centrum van Grächen zitten. Het dalen van de temperatuur dwingt ons uiteindeling tot het opzoeken van onze auto om terug te rijden naar Nadelgrat.

’s Avonds eten we heerlijk gebakken aardappels met biefstuk. Het geheel spoelen we weg met een lekker glas rode wijn (Merlot). Om negen uur kruipen Ans en ik in bed; op naar de volgende dag.