Afscheid

De eerste dag was meteen een topper: zon, heel veel zon en meteen een klein feestje in Grächen. Wat wil je als vakantieganger nog meer?Zondag, 30 september 2007
Gisteren eindigde ik het verslag met: “Beep, beep, beep! Tju, het is zes uur. Opstaan!” Jawel, het einde van ons verblijf in deze sprookjeswereld is nakend. Kees en Anita zijn al even op, die willen vrij vroeg vertrekken. Hun reis zal wederom over Montreux voeren, een omweg van zo'n kleine honderd kilometer. Nu is het onze beurt om de benen uit het bed te gooien. Maar zoals zo vaak: je ligt de halve nacht klaar wakker, maar als je moet opstaan, lijkt het alsof je net in een diepe slaap bent gekomen. Niets aan te doen: “Ans, opstaan!” Ja, iemand moet tenslotte de eerste zijn.

Ans heeft volgens haar zeggen goed geslapen. Zelf loop ik als een zombie rond. Één geluk: gisteren hebben we al het nodige ingepakt en de rest van de bagage ondergaat met de nodige routine en voortvarendheid (tenminste, door Ans dan) eenzelfde behandeling.

Als het even kan, willen Ans en ik de trein van 8:00 uur halen, enige haast is dus geboden. Terwijl Ans nog wat spulletjes van ons ontbijt aan het afwassen is, sta ik mezelf wat op te tutten. Net als ik met mijn mond vol tandpasta sta, wordt er op de voordeur geklopt. Terwijl ik de laatste restjes tandpasta van m’n mond veeg, snel ik, al struikelend over mijn eigen pantoffels, naar de voordeur. Tja, onze benedenbuurtjes: of we hulp nodig hebben bij het naar beneden dragen van de bagage? Wel, het aanbod is alleraardigst, maar omdat Anita ook nog een wat langer gesprek wil aanknopen, reageer ik, achteraf gezien, nou laat ik het wat voorzichtig uitdrukken, niet erg tactvol. Zeg maar gerust een ietsepietsie boers. Maar ja, ik ben ook maar een mens en ‘de tijdsdruk is hoog’. Kortom, Anita en Kees beginnen aan hun terugreis en (vooral) Ans en ik (een klein beetje) brengen de bagage naar onze Astra. ...

Zondag, weer zo'n topper. Het immer aantrekkelijke Zerrmatt, de majestueuze Matterhorn en een wandeling naar de Gandeghütte maakten grote indruk op ons.
Zondag, weer zo'n topper. Het immer aantrekkelijke Zerrmatt, de majestueuze Matterhorn en een wandeling naar de Gandeghütte maakten grote indruk op ons.

De eerste vakantiedag en dan meteen zo'n uitzicht, het zal ons nog lang heugen.... Hoewel de rit naar Goppenstein redelijk snel verloopt, halen we de trein van acht uur niet. Geen nood: om kwart over acht gaat de volgende. En zoals Cruijff het zegt: “Elk nadeel heb z’n voordeel. Ben je te laat voor deze trein, ben je tenminste ruim op tijd voor de volgende!”

Keurig op schema, kan ik mijn Astra om half negen in Kandersteg van de trein rijden. Na een korte sanitaire stop, tja, het is nogal regenachtig weer, rijden we naar Basel. Het weer is op dit moment nog niet echt prettig, maar hoe dichter we bij Basel komen, des te mooier wordt het weer. Beter, de snelheid zit er lekker in en om tien uur rijden we dan ook onze Astra de parkeerplaats van Autobahnbrücke Raststätte Pratteln op. Jawel, dit is immer onze vaste en tevens eerste stopplaats op de terugreis. De gezellige drukte bij Raststätte Pratteln staat ons wel aan. En, niet minder belangrijk: de cappuccino en de broodjes smaken er goed. ...

En als er dan toch gepauzeerd moet worden, kan tussentijds meteen de foto-oogst van Ans bekeken en geëvalueerd worden.
Hoewel het maandags vrij warm was en we een onnodige lange afdaling hebben gedaan waardoor het kruit ver verschoten was, werd deze wandeling toch een klapper. En als er dan toch gepauzeerd moet worden, kan tussentijds meteen de foto-oogst van Ans bekeken en geëvalueerd worden.

Jawel, af en toe mag ik ook zelf even op de video.... Nu hebben Kees en Anita het er telkens over gehad, dat we samen bij Rastätte Pratteln koffie zouden drinken. Snel dus een berichtje gestuurd. Maar nog sneller ontvangen we een berichtje terug dat Kees en Anita bij het restaurant aan het Lac de Gruyère koffie hebben gedronken en meteen doorrijden. Tja, vast iets verkeerd begrepen!?

Nadat we nog een tweede kop cappuccino naar binnen hebben gewerkt, rijden ook wij verder. En, hoe verder we Duitsland in rijden, des te zonniger het wordt. Wat zeg ik: het weer is zelfs fantastisch. Zelden hebben we zo’n aangenaam weer gehad op onze terugreis. ...

Tja, overeind blijven is één van m'n grootste problemen (of vaardigheden?), dat heeft het verleden inmiddels wel aangetoond.
Op de meeste plaatsen hangt een ketting waaraan je jezelf kunt vasthouden. Het pad is overal breed genoeg. Hoewel de kloof vrij diep is, heb ik nergens het idee gehad dat het onveilig was. Tenminste ..., zolang je niet valt. Een valpartij kan je plotseling toch wel heel dicht bij de afgrond brengen. Tja, overeind blijven is één van m'n grootste problemen (of vaardigheden?), dat heeft het verleden inmiddels wel aangetoond.
Hoewel het vrijdags met het weer nog niet echt mee zat, beleefden we boven op de Nufenenpass, zij het koud en met de wind in de rug, mooie momenten die grote indrukken achterlieten.
Niet dat we dinsdag t/m donderdag niet genoten hebben, maar het weer was op die dagen niet echt 'vakantieweer' te noemen. Hoewel het vrijdags met het weer nog niet echt mee zat, beleefden we boven op de Nufenenpass, zij het koud en met de wind in de rug, mooie momenten die grote indrukken achterlieten.

Maar ook het bezoek aan Ernen, met zijn mooi bewaarde dorpsgezicht, was op vrijdag een bezoekje waard; het werd een mooie dagafsluiter.... ’s Middags eten we een warme maaltijd bij wegrestaurant Hundsrück. Jawel, ook weer zo’n vaste stopplaats. Niet vanwege het eten, maar gewoon omdat we gezien het aantal gereden kilometers dit een aangename plaats vinden om een pauze in te lassen.

Eenmaal voorbij Koblenz, komen we toch in een file te staan. We ontvangen van Kees en Anita een sms’je dat ook zij ergens in dezelfde file staan, zij het iets verder vooraan. Voor alle zekerheid en voor de afwisseling besluiten we over Aken en Heerlen naar huis te rijden. Hoewel we geen files op dit traject hebben, is het tot aan Eindhoven behoorlijk druk. Maar uiteindelijk rijden we onze Astra om zeven uur voor de deur. ...

Wij blij dat we een dag extra aan onze vakantie hadden geplakt. Het werd een fantastische dag met veel zon, sneeuw en als bonus konden we genieten van een prachtig uitzicht boven vanaf Hohsaas.
Wij blij dat we een dag extra aan onze vakantie hadden geplakt. Het werd een fantastische dag met veel zon, sneeuw en als bonus konden we boven genieten van een prachtig uitzicht vanaf Hohsaas.
De temperatuur was niet hoog, maar in de zon was het heerlijk toeven. Aan de verleiding om eens lekker achterover te leunen kon natuurlijk niet worden weerstaan.... Tot nu toe is elke vakantie in Zwitserland prima verlopen, zo ook deze. Ondanks het mindere weer op een aantal dagen, kunnen we toch terugkijken op een prima vakantie waarin we weer het nodige hebben gezien en beleefd. Óók deze keer wil ik niet voorbij gaan om Magda en Tony Gruber te bedanken voor hun gastvrijheid en het mogen gebruiken van hun woning. Ook Kees en Anita hebben ons weer met de nodige zorg omringd en Kees wil ik bedanken voor de vele kilometers dat je Ans en mij weer hebt rondgereden. Anita …, tja, ik weet dat het niet altijd even comfortabel voor jou is geweest, maar ik wil je toch bedanken voor al die kilometers die je op de achterbank hebt gezeten en zodat ik heel lux voorin mocht zitten. ...
Ook al was die zaterdag een prachtdag, het was aan de Mattmarksee daarom niet minder koud. Jammer ook, dat we onder ogen moesten zien dat het Monte Rosamassief schuil ging in de wolken en dat ook de schaduwpartijen over de Mattmarksee steeds groter en langduriger werden.
Ook al was die zaterdag een prachtdag, het was aan de Mattmarksee daarom niet minder koud. Jammer ook, dat we onder ogen moesten zien dat het Monte Rosamassief schuil ging in de wolken en dat ook de schaduwpartijen over de Mattmarksee steeds groter en langduriger werden.
Het geweldige uitzicht vanaf de Matmark stuwdam over het Saastal
Vvanaf deze zijde van de stuwdam aan de Mattmarksee heb je een mooi uitzicht over het Saastal.

Kees, Anita, Magda, Tony en (jou zal ik zeker niet vergeten) Ans: bedankt voor het gezelschap, het geduld en de hulp. Deze pagina is een afscheid, maar het verlangen naar een weerzien is groot!
Een afscheid van een mooie vakantie, wellicht ook het einde van een sprookje. Wie kan het zeggen, de toekomst zal het leren.

... Kees, Anita, Magda, Tony en (jou zal ik zeker niet vergeten) Ans: bedankt voor het gezelschap, het geduld en de hulp. Deze pagina is een afscheid, maar het verlangen naar een weerzien is groot!

 
naar boven
 
vorige pagina /
naar boven
/ volgende pagina