Einde van een mooie vakantie in Blatten bei Naters in Zwitserland (Wallis) in de woning Zum Chrachu van de familie Eros Montemezzani en Clementine Montemezzani-Walker

Ans en Frans Jacobs, Frans en Ans Jacobs,
Ans Jacobs, Frans Jacobs, Vakantie in Blatten bei Naters in Zwitserland (Wallis) in de woning Zum Chrachu van de familie Eros Montemezzani en Clementine Montemezzani-Walker, Mattmark, Mattmarksee, Mattmarkstuwmeer, Monte Rosamassief, Durfourspitze, Visp, Täsch, Gornergat, Gornergratbahn, Zermatt, Matterhorn, Mattertal, Wallis, Valais, Riffelalp, Riffelberg, Rotenboden, Riffelsee, Matterhorngletscher, Kandersteg, Steg, Goppenstein, kander, Törbel, Embt, Stalden, Stalden, Neubrück, Zermatt, St. Niklaus, Brig, Visp, Sion, Gornerschlucht, Mittelallalin, Geschinen, Münster, Ulrichen, Gotthardpass, Furkapass, Blatten, Massaschlucht, Clementine, Eros, montemezzani, walker, zum chrachu, chrachu, Zermatt, Matterhorn, Gornergrat, Kandersteg, Goppenstein, Brig, Täsch, Geschinen, Münster, Ulrichen, Gotthardpass, Nufenenpass, Furkapass, Grimselpass, sustenpass, Naters, Blatten, Fiesch, Fieschertal, Fiescheralp, Eggishorn, Aletschgletscher, Aletschgletsjer, Fieschergletscher, Fieschergletsjer, Inertkirchen, wassen, andermatt, Grimselsee, Totensee, Naters, Geimen, Belalp, Mehlbaum, Inertkirchen, wassen, andermatt, Grimselsee, Totensee, Naters, Geimen, Belalp, Mehlbaum, Innertkirchen, Grimselpas, Gletsch, Gomstal, Räterichsbodensee, Totensee, Guttannen, Sion, Sierre, Martigny, Montreux, Vevey, Chillon, Villeneuve, Lac Leman, Meer van Geneve, Lausanne, Leysin, Chamonix, Mont Blanc, Château de Chillon, Sierre, Val d´Anniviers, d'Anniviers, Anniviers, d-Anniviers, Zinal, Ayer, Grimentz, Vispertal, Mattertal, Stalden, St. Niklaus, Grächen, Täsch, Zermatt, Trockner Steg, Trocknersteg, Kleine Matterhorn, Gornergrat, Gornergratbahn, Riffelalp, Riffelberg, Rotenboden, Findelbach, Riffelsee, glacier paradies, Schwarzsee paradise, Rothorn paradise, Sunnegga paradise

Afscheid
Zaterdag, 27 september 2008 Terwijl Ans naast mij een geluid produceert dat het midden houdt tussen zuchten en een gevecht met vijf jagers, lig ik mezelf te kwellen met de vraag of het zin heeft om de avond voor het vertrek vroeger naar bed te gaan. Volgens mij is het antwoord niet moeilijk, toch blijft de vraag als een haperende grammofoonplaat terugkeren. Naast die ene vraag, komen er tal van andere probleempjes en herinneringen bovendrijven, die het slaap vatten onmogelijk maken. Tot overmaat van ramp lig ik zowaar te wachten op het onvermijdelijke piepje van mijn reiswekkertje naast mij op het nachtkastje. Even voor zes uur maak ik een einde aan mijn ‘lijden’ en sta op. Teder probeer ik de schone slaapster naast mij te wekken. Met een “Is het al tijd om op te staan?”, rolt Ans zich nog een keer om. Tja, dat schiet niet op hè. Met een “Ans, het is tijd om op te staan!”, dirigeer ik Ans uit bed. Het werkt en even later is het spitsuur in de badkamer. Voor het gemak heb ik onze C-Max uit de garage gereden en op het pad naast de woning gereden. Als je drie keer per jaar op vakantie gaat, mag je verwachten dat je een bepaalde routine hebt opgebouwd met het inpakken en jezelf klaarmaken. Jawel, alles loopt op rolletjes en even voor zeven uur wil ik wegrijden. Wil ik, want wanneer Ans en ik na een laatste inspectieronde willen instappen, heeft een schapenboertje zijn auto voor de uitrit geparkeerd omdat hij de schapen uit de weide achter de garages wil halen. Snel loop ik naar de goede man die net de laadklep van zijn aanhanger wil laten zakken. Veel uitleg is niet nodig en enkele minuten later rijdt de man zijn wagen inclusief aanhanger een stuk achteruit. Wij kunnen vertrekken. ...

Afscheid

Onze fantastische woning 'Zum Chrachu' in Blatten bei Naters.

Zaterdag, 27 september 2008
Terwijl Ans naast mij een geluid produceert dat het midden houdt tussen zuchten en een gevecht met vijf jagers, lig ik mezelf te kwellen met de vraag of het zin heeft om de avond voor het vertrek vroeger naar bed te gaan. Volgens mij is het antwoord niet moeilijk, toch blijft de vraag als een haperende grammofoonplaat terugkeren. Naast die ene vraag, komen er tal van andere probleempjes en herinneringen bovendrijven, die het slaap vatten onmogelijk maken. Tot overmaat van ramp lig ik zowaar te wachten op het onvermijdelijke piepje van mijn reiswekkertje naast mij op het nachtkastje.

Even voor zes uur maak ik een einde aan mijn ‘lijden’ en sta op. Teder probeer ik de schone slaapster naast mij te wekken. Met een “Is het al tijd om op te staan?”, rolt Ans zich nog een keer om. Tja, dat schiet niet op hè. Met een “Ans, het is tijd om op te staan!”, dirigeer ik Ans uit bed. Het werkt en even later is het spitsuur in de badkamer.

Voor het gemak heb ik onze C-Max uit de garage gereden en op het pad naast de woning gereden. Als je drie keer per jaar op vakantie gaat, mag je verwachten dat je een bepaalde routine hebt opgebouwd met het inpakken en jezelf klaarmaken. Jawel, alles loopt op rolletjes en even voor zeven uur wil ik wegrijden. Wil ik, want wanneer Ans en ik na een laatste inspectieronde willen instappen, heeft een schapenboertje zijn auto voor de uitrit geparkeerd omdat hij de schapen uit de weide achter de garages wil halen. Snel loop ik naar de goede man die net de laadklep van zijn aanhanger wil laten zakken. Veel uitleg is niet nodig en enkele minuten later rijdt de man zijn wagen inclusief aanhanger een stuk achteruit. Wij kunnen vertrekken. ...


Geloof me: met zo'n uitzicht smaakt de cappuccino nog beter.

Het bezoek aan het Val d'Anniviers was een hele belevenis. Met de kabelbaan vanuit Zinal naar de Sorebois op 2441m. Het uitzicht over de verschillende 4000-ders is mooi. Daarna naar Ayer, dat mooie plaatsje waar we niet uitgefotografeerd kwamen.
	... Om tien minuten over acht rijd ik de parkeerplaats bij het Autoverlad in Goppenstein op. We hoeven niet lang te wachten. Om acht uur twintig vertrekt de trein om een moment later in de duisternis van de tunnel te verdwijnen. Wanneer we een kwartier later aan de andere zijde de tunnel uitrijden, staat er een flinke, dubbele rij auto’s te wachten om naar Wallis te gaan. “Die hebben het nog te goed!”, reageert Ans terwijl ik koers zet richting Spiez. De zon laat ons op dit moment in de steek. Wanneer we op de snelweg naar Basel rijden, proberen we alle twee via de zijspiegels afscheid te nemen van de besneeuwde bergtoppen. Bergtoppen die er in de spiegels vaak nog mooier uitzien omdat ze zo mooi afsteken tegen de diepblauwe lucht die je alleen in de spiegels waarneemt. Helaas, het is te bewolkt en er hangt een flinke nevel voor de bergen. Om 10:20 uur rijd ik de auto op de parkeerplaats bij Autobahnbrücke Raststätte Pratteln. Hier een pauze houden is vaste prik geworden. Niet alleen dat we hier nog een beetje Zwitserland kunnen proeven, maar er heerst altijd een gezellige drukte en de afstand die we hebben afgelegd en het tijdstip rechtvaardigt/verplicht ons tot het maken van een stop. Terwijl we op ons broodje en cappuccino zitten te wachten, geeft het mobieltje aan dat er een berichtje van Sandra is binnengekomen. Sandra wil weten of we al onderweg zijn, hoe de reis verloopt en wenst ons tevens een goede reis toe. Snel stuur ik een berichtje terug terwijl de broodjes op ons tafeltje worden gezet. ...
Hoewel later dan gepland, brachten we laat in de middag nog een bezoekje aan Grimentz. Jawel, ook dit plaatsje liet met al zijn bloemen wederom een onvergetelijke indruk achter.


Natuurlijk konden we de beelden in de tuin van de buren niet onbesproken laten. Telkens wanneer we thuiskwamen, werden we begroet door dit edelhert.
... Nadat we ons afval, papier en lege flessen op de centrale milieustraat hebben weggegooid, rijden we enkele minuten na de klok van zeven voor de laatste keer de weg naar Naters. Terwijl Ans mij een Werther’s Echte aanreikt, bedenk ik dat het weer toch anders is dan dat er was gezegd: het zou een hele mooie dag worden, maar op dit moment zie ik alleen maar wolken. Het is rustig op de weg. Weemoedig en in gedachten verzonken vervolg ik de weg, wetende dat Ans met haar gedachten ook aan de fijne momenten van deze vakantie aan het terugdenken is. Wat is zo’n vakantieweek snel om. Paradoxaal is het gevoel over de dag van aankomst, een week geleden. Het lijkt al weer zo lang geleden dat we hier onder een stralende zon aan kwamen rijden. En wat beleef je in één week veel mooie momenten. Momenten die door de vele foto’s steeds langer bij je blijven. Momenten die je koestert en aan je hart drukt. Momenten die je nooit meer wilt los laten. In mijn gedachten loop ik vooruit: hoe zal het een volgende vakantie gaan. Ik wil nog zo veel. Plots is daar de afslag naar Goppenstein. “Goh Ans, dat hebben we snel gereden!” “Ja!”, klinkt het stilletjes rechts van mij....