Zondag, 6 juli 2008
Onze eerste échte vakantiedag aan de Ossiacher See, begint zonovergoten met een strakblauwe lucht. Slechts in de verte, richting Karawanken, is een wolk aan het zwerk te ontdekken. Ook de Julische Alpen zijn in de verte te ontwaren. Heerlijk om na een vermoeiende dag als gisteren, zo’n prachtige start te maken.

Het dringt nu echt tot ons door, welk een prachtig uitzicht het balkon van onze vakantiewoning geeft over de Ossiacher See en verre omgeving. Echt zin om tot actie over te gaan heb ik nog niet, maar om een dag als deze verloren te laten gaan is ook zonde.

Onze benedenburen, Kees en Anita, zijn ook vroeg op. Echter, Kees, m'n broer, heeft deze eerste dag wat meer tijd nodig op de badkamer. Reden? Wel, kijk de foto hiernaast maar eens. Wanneer je zo'n prachtig uitzicht hebt terwijl je jezelf aan het optutten bent, wil de aandacht wel eens afdwalen vanwaar je werkelijk mee bezig behoort te zijn. ...

... Ook Kees en Anita beginnen de dag rustig. Na de dagelijkse poetsbeurt, gaan die twee op het terras heerlijk zitten genieten van een uitgebreid ontbijt. Enne ..., Kees laat zich hierbij lekker verwennen. Terwijl Kees wat foto's schiet, heeft Anita alles klaargezet en staat Kees z'n zacht gekookt eitje op de juiste temperatuur klaar. Maar ..., niet alleen dat. Ik wil jullie ook even wijzen op die pot onvervalste 'Jacobs honing'. Jawel, onze familie is tamelijk uitgebreid en wij gaan 'nur für das Gute'. Volgens Kees helpt die tegen alle soorten van allergieën. Hij heeft in ieder geval nergens meer last van.

Tja, benijdenswaardig heb ik die twee daarbuiten vanaf mijn balkon gadegeslagen. "Kom jij eten Frans?", vraagt m'n Ans. Jawel, ook wij eten buiten, maar 'Sonja' heeft Ans nog steeds in haar greep: op ons tafeltje staat een pak muesli en een pak yoghurt, that's all. Jawel, uit solidariteit - of is het compassie - ben ik loyaal aan Ans. Nog even kijk ik over de rand van het balkon en vervolgens naar ons gedekt tafeltje. Tju, verschil moet er zijn, maar dit is toch wel een hele sobere start van de vakantie.

Zoals gezegd: gisteren en eergisteren nopen ons het vandaag wat rustig aan te doen. Gelukkig biedt de omgeving voldoende mogelijkheden hiertoe.

Rond de klok van half elf vertrekken we en besluiten om eerst een Kärnten Card in Bodensdorf te kopen en vervolgens met de kabelbaan vanuit Annenheim naar Gerlitzen te gaan. De Kärnten Card is volgens mij een echte aanrader. De Kärnten Card kostte weliswaar – op het moment dat wij hem kochten - €35,-, maar geeft toegang tot meer dan 100 vakantiedoelen zoals kabelbanen, rondvaarten, musea, panoramawegen, etc., etc. Daarnaast geeft de kaart ook nog op zo’n 50 attracties een flinke korting. Jawel, de Kärnten Card mag dan €35,- kosten, het loont zeker de moeite om de kaart te kopen. De Kärnten Card biedt meteen de gelegenheid om de Panorama Kanzelbahn en de Gerlitzen Gipfelbahn te gebruiken.

Vanuit Annenheim gaat het eerst in een cabine van de Kanzelbahn naar een hoogte van 1500m. Vervolgens gaat het in een gondel naar de top van Gerlitzen. Het instappen in de cabine gaat wat problematisch. De cabine wordt voor mij stilgezet, Ans en ik mogen instappen en een rode vlag wordt aan de buitenkant van de cabine gestoken, ten teken dat er weer zo’n ‘kneusje’ naar boven komt. Anita, die zichzelf waarschijnlijk ook tot de kneusjes rekent, wil ook nog instappen nadat de cabine zich in beweging heeft gezet. Maar …, dat gaat zomaar niet. De goeierd, die alles hier regelt, ziet hoe Anita met lichte tred achter de cabina aanloopt en fluit m’n schoonzus gedecideerd terug. Het uitstappen verloopt zonder problemen en wij kunnen beginnen aan ons tweede avontuur: het instappen in de gondel van de Gerlitzen Gipfelbahn. Gelukkig gaan er vandaag ook voldoende oudjes naar boven en is men hier gewend om de kabelbaan met een regelmaat stil te zetten. Voor mij een zegen. Want ik heb een gloeiende hekel aan dit soort gondelbanen en een nog grotere hekel wanneer ik, eenmaal boven aangekomen niet goed begrepen wordt en, na 180 graden te zijn gedraaid, meteen een gedwongen terugreis aangeboden krijg. ...

’s Avonds komt Sonja Posarnig. Wie is Sonja Posarnig zul jij jezelf afvragen. Wel, Sonja is een charmante, goeduitziende en erg energieke vrouw uit Bodensdorf die enkele woningen in de omgeving verhuurt. Zo ook onze woning. Ans en ik hebben Sonja zaterdag niet ontmoet. Maar Sonja heeft tegen Anita en Kees gezegd, dat ze mij beslist wil ontmoeten. Nu verliep het contact met Sonja – en dat is zeker niet de eerste keer – vanaf het begin uitermate goed. Schijnbaar weet ik de dames, zolang ze mij niet hebben ontmoet, telkenmale in vervoering te brengen. Nu is mijn ‘adonis gehalte’ tanende, maar waarschijnlijk verwacht men toch een charmante 50-plusser te ontmoeten. De ontgoocheling moet dan voor menigeen ook groot zijn, wanneer men mij ontmoet en onthutst moet vaststellen dat men beter in de waan had kunnen voortleven. Maar ja, al te vaak heb ik die ontgoochelde blik in de ogen zien verschijnen. Deze keer probeer ik de situatie meester te blijven. Sonja gaat eerst naar de benedenwoning van Kees en Anita. Ik probeer Sonja vanaf het balkon alvast voor te bereiden. Om de schok niet al te groot te maken, steek ik mijn licht kalende hoofd over de balustrade van het balkon, kijk naar beneden en meld mezelf alvast. Het ruim zittende vel waar mijn hoofd in verpakt zit moet de rest doen en volgens mij op z’n minst elke waan wegnemen. ...

Ans en ik rest niets anders dan in een sfeervol met kaarsjes verlichte vakantiewoning onze avond door te brengen

... Maar …, wanneer Sonja onze woning komt binnenstormen, blijft mijn status gelukkig overeind. Sonja heeft een stuk cake meegebracht. Cake die volgens Sonja een delicatesse uit deze streek is en door haar zus zelf gebakken. En terwijl wij met Sonja geanimeerd zitten te praten, trekken donkere wolken zich boven de Ossiachersee samen. Wanneer er vanachter Gerlitzen nog meer onheilspellends komt aanwaaien en het noodweer werkelijk losbarst, krijgt Sonja telefoontje na telefoontje. Zelfs de oudste lindeboom in Bodensdorf schijnt het niet te overleven. Sonja moet derhalve overhaast vertrekken en belooft nog een keertje langs te komen. Wij blijven achter en even later valt voor drie uren de stroom uit terwijl wij rondom de Ossiachersee op verschillende plaatsen blauwe zwaailichten zien. Ans en ik rest niets anders dan in een sfeervol met kaarsjes verlichte vakantiewoning onze avond door te brengen.