Klik hier om naar de Startpagina te gaan
of ga naar JacoPlaza voor
meer informatie.
Klik hier om naar de Startpagina te gaan
of ga naar JacoPlaza voor
meer informatie.
Ans en Frans Jacobs, Frans en Ans Jacobs,
Ans Jacobs, Frans Jacobs, Dorfmann, Wiesenrain, Feldthurns, Velturno, Klausen, Chiusa, Dolomieten, Dolomiten, Dolomiti, Bozen, Bolzano, Brixen, Bressanone,Eisacktal, Isarco, Villnösstal, Teis, Gufidaun, Langkofel, Platkofel, Geislergruppe, Peitlerkofel, Würzjoch, Ütia de Börz, Ütia Vaciara, Ütia de Goma, Kaltern, Kalterersee, St. Michael, St. Paul, Eggental, Karersee, Lago di Carezza, Passo di Castalunga, Karerpass, Vigo di Fassa, Rosengarten, Penserjoch, Marmolada, Kloster Säben, die Gärten von Schloss Trauttmansdorff, Völserweier, Völs am Schlern, Feldthurnerhof, Eislöcher, Col Raiser, Ciampioni, Marmolada, Canazei, Str. Cristina, Ortizei, St. Ulrich, Lago di Fedaia, Passo di Fedaia, Passo Pordoi, Bindelweg, Wolkenstein, Passo Stella, Val Gardena, Grödnertal, Grödnerjoch, Würzjoch, Oetz, Ötztal, Pitztal, Passo Dello Stelvio, Stilfserjoch, Stams, Imst, Kühtai, Ötzi, Jaufenpas, Timmelsjoch, Klausen (Chiusa), Langkofel, Platkofel, Peitlerkofel, Würzjoch, Col Raiser, Val Gardena, Grödnertal, Grödnerjoch, Ciampinoi, St. Ulrich, Kloster Säben, Velturno, Feldthurns, Chiusa, Klaussen, Villandro, Villanders, Sabiona, Kloster Saben, Barbian, Ponte Gardena, Altweg, Saubach, Val Gardena, Grodnertal, San Pietro, Passua, Ortisei, St. Ulrich, Santa Cristina, St. Christina, La Selva, La Pozza, Plan, Plan da Thiesa, almhotel col raiser, Bozen, Bolzano, Seceda, Sella Ronda, Selva Gardena, Wolkenstein, Schuttelbrot, Geislergruppe, sellamassief, Radler, Plose, Brixen, Bressanone,Colfosco, Corvara, Varda, Funtanacia, La Villa, Sompunt, Costadedoi, San Cassiano, Plan Falzarego, Castello, Andraz, Livinallongo, del Col di Lana, Livine, Cherz, Varda, Arabba, Passo Pordoi, Sella, Sellajoch, joch, Astra, Subaru, Omelia, Cafe restaurant Gerard, Badia, Puntac
| Een rondje Sella |
|---|
Schreef ik eergisteren nog dat het balkon dé plek is waar het goed toeven is, vandaag voel ik bijna instinctief aan, dat ik op die uitzichtpost niets te zoeken heb. Nadat ik heb gezien dat er buiten niets anders waarneembaar is dan een witte muur van té laag hangende woken, sluit ik de balkondeuren hermetisch af in afwachting van betere tijden. Na het ontbijt werk ik mijn verslag bij. Johann zorgt voor zoveel gesprek- en schrijfstof, dat mijn achterstand alleen maar groter wordt. Ans gaat ondertussen naar de bakker en supermarkt. Wanneer Ans terugkomt, weet ze mij te melden dat er sneeuw ligt op de Plose. Tja, Johann had het gisteravond al aangekondigd. Zelf ga ik op het balkon polshoogte nemen en constateer dat er overal sneeuw ligt. Niet alleen op de Plose, maar ook de Geisler en Schlern zijn met een flinke laag sneeuw bedekt. Ja, dit is de zomer van 2007! Dit hebben we nog niet eerder meegemaakt. Helaas is het vastleggen van dit fenomeen iets lastiger omdat de sneeuwlaag op de bergen samenvloeit met een dit wolkendek boven de bergen. Wellicht dat we later op de dag, wanneer de wolken wat weggetrokken zijn, betere foto’s kunnen maken.
We vertrekken daarom vandaag maar afzonderlijk. Kees en Anita rijden alvast richting Wolkenstein en laten ons via een sms’je weten waar ze zijn. We kunnen dan verder rijden in één auto (de Subaru van Kees) voor een ‘rondje Sella’.
En …, de veronderstelling van Ans en mij is juist. Net na de afslag naar de Grödner Joch, zien we de Subaru van Kees en Anita tegenover Café Restaurant Gerard staan. ... |
De Sellaronde Wie de Dolomieten bezoekt, mag de Sellaronde niet missen. De route voert over 4 passen, met hellingen van 8 tot 12%. En van iedere pas is het zicht op de Sellagroep weer verrassend nieuw en adembenemend. Kilometers hoog rijzen de helderwitte fossiele riffen boven het land uit. Intrigerend om te bedenken dat deze riffen echte riffen zijn geweest die in tientallen miljoenen jaren uiterst langzaam aangroeiden in een even langzaam dalende zee. Wie deze route een beetje rustig wil rijden, doet er goed aan niet het weekend uit te kiezen: u hebt grote kans op files en eigenlijk zijn er dan ook altijd veel motoren en fietsers.
Bron: ANWB Actief 'Dolomieten' |
 |
Gardenapas
De Gardenapas (Ladinisch: Frea, Duits: Grödnerjoch, Italiaans: Passo di Gardena) vormt de verbinding tussen het het Gherdëina (Grödnertal, Val Gardena) en het Val Badia (Gadertal). Het traject is normaal gesproken het gehele jaar berijdbaar. De pasweg wordt vaak gereden in combinatie met de Pordoipas, Campolongopas en Sellapas die eveneens om het machtige bergmassief van de Sella liggen. Het gebied waar de pasweg doorheen voert is tweetalig: Ladinisch en Duits. De route vanuit het westen begint in de wintersportplaats Sëlva. In de plaats is een school gevestigd voor het vervaardigen van houtsnijwerk, een specialiteit van het dal. Twee kilometer ten zuiden van Sëlva ligt het gehucht Al Plan, vroeger eindpunt van de weg. In de Eerste Wereldoorlog zijn de wegen naar de passen Sella en Gardena om militaire redenen aangelegd. Even na Al Plan takt links de weg naar de Sellapas af. De weg slingert verder omhoog langs de steile noordwand van het Sellamassief. De weg is redelijk breed en het hellingspercentage komt niet boven de 10%. De pashoogte van de Gardenapas is een groene vlakte ingeklemd tussen het Sellamassief en de Pizzes da Cir. Er bevinden zich enkele berghotels en een stoeltjeslift. De afdaling naar Corvara is maar tien kilometer lang, het omringende landschap onderweg is niet zo ongeschonden als aan de andere zijde. Het uitzicht op de bergen is echter prachtig, in het zuiden nog steeds het Sellamassief, in het noorden de imposante Sassongher. In Corvara begint de route naar een andere pasweg: de Campolongopas. Bron: www.wikipedia.nl |
 ... We zetten onze Astra naast de Subaru, ik doe mijn bergschoenen aan en even later zijn we al bezig met het maken van foto’s en video-opnamen. Want, ik heb het nog niet gezegd, maar geloof me: alles ziet er werkelijk prachtig uit. Na het noodweer van gisteren, is het vandaag ontzettend helder met prachtige wolken tegen een donkerblauwe hemel. De sneeuw op de bergtoppen geven het geheel een winters tafereel. Snel lopen we naar Kees en Anita en bestellen een kop cappuccino; tenslotte moet je zo’n rondje Sella ergens mee beginnen. ... |
 |
 |
 |
 |
Nog maar net onderweg, zijn we dermate onder de indruk van het berglandschap bij de Grödner Joch, dat we besluiten om te stoppen. Samen met Ans loop ik een eindje de helling op om vandaar wat foto’s te maken van het gereden wegtracé en het fantastische uitzicht. Ja, dat is althans de bedoeling, is het niet dat op enige afstand een ‘heer’ (niet van stand) staat die waarschijnlijk even tevoren zwaar getafeld heeft en als gevolg daarvan enig ongerief in zijn darmen ondervindt. Luid toeterend staat de goeierd zijn ongemak zonder enige gêne aan ons kenbaar te maken. Wanneer de patiënt zich uiteindelijk via de helling van ons verwijdert, lijkt het alsof er een hele fanfare de berg afmarcheert. Erger, wanneer we even later alsnog een poging willen ondernemen om wat plaatjes te schieten, komt de zieke wederom met het nodige bazuin- en trompetgeschal de berg op. Met een “Ans laten we maar even wachten tot de lucht geklaard is!”, draaien we onszelf een beetje uit de wind. Even later kunnen we toch nog wat foto’s nemen, zodat jullie kunnen zien hoe mooi het hier is. ... |
 |
 |
Campolongopas Kenmerken:
Vanuit Corvara in het Duitstalige Valle Badia gaat de weg in zes kilometer omhoog door afwisselend bergweiden en naaldbossen. De pashoogte is een groene, deels beboste, vlakte aan de oostvoet van het Sellamassief. In de winter doet het dienst als skigebied. De afdaling naar Arabba is drie maal zo lang en een stuk minder steil aangezien er minder meters gedaald hoeft te worden. De weg is over het gehele traject goed. Onderweg is er een mooi uitzicht op de zuidelijk gelegen Marmolada. Aangekomen in Arabba gaat de weg westelijk naar de Pordoipas en oostelijk naar de Falzaregopas en door het dal van de Cordevole naar Belluno. Bron: www.wikipedia.nl |
 |
| ... Vele superlatieven zijn te horen tijdens onze autorit en veelvuldig wordt gestopt voor het maken van foto’s en video-opnamen. Zo ook bij Corvara. Langs de weg is een leuke parkeerplaats, die ons een mooi uitzicht geeft op Corvara en de Sassongher (2665m) die deel uitmaakt van de Puezgroep. Vanaf hier rijden naar Passo di Campolongo (1875m). Dit is een iets minder spectaculaire pasweg, zelfs caravans zijn hier toegestaan. De pas zelf ligt in een grazige kom en voert ons naar Arabba (Reba). ... |
Falzaregopas Kenmerken:
De route vanuit het westen begint in de wintersportplaats Arabba waar ook de weg naar de Campolongopas begint. De weg door het Val Livinalongo is goed en gaat afwisselend door weilanden en bossen. Na een lichte daling begint de weg weer te klimmen bij het dorpje Cernadoi. De weg gaat met haarspeldbochten omhoog door het ongerepte landschap. De laatste kilometers gaat met korte bochten omhoog, waarvanvan er een in een tunnel ligt. De pashoogte van de Falzarego wordt gedomineerd door de Monte Lagozuoi. Vanaf de pas gaat een kabelbaan omhoog naar deze 2802 meter hoge top. In noordelijke richting gaat de weg naar de nabije Valparolapas. Het uitzicht op de Marmolada en de berggroep Cinque Torri is van hieruit schitterend. De afdaling naar Cortina d'Ampezzo gaat langs de zuidhellingen van de Tofana, een van de hogere Dolomietbergen. Na 10,5 kilometer takt bij het dorp Pocol de weg af naar de 2236 meter hoge Giaupas. Rechtdoor ligt vijf kilometer verder Cortina d'Ampezzo, de grootste plaats in de Dolomieten. Hier begint de klim naar de Tre Crocipas. Bron: www.wikipedia.nl |
Pordoipas
Canazei in het Valle di Fassa is het beginpunt aan de zuidzijde. Het is een belangrijke wintersportplaats met de nodige ski- en cabineliften. Vanuit het centrum klimt de weg eerst door de bossen omhoog naar Alp Roa waar de weg naar de Sellapas aftakt. De wanden van het Sellamassief rijzen hier loodrecht ophoog. Vanaf dit punt is het nog zeven kilometer naar de top van de Pordoipas. De weg is en blijft goed. De begroeiing wordt dunner en houdt in de buurt van de pashoogte helemaal op. Al klimmend heeft men een uitzicht op de berggroep van de Sassolungo De pashoogte van de Pordoi ligt aan zuidflank van het Sellamassief. Met een cabine lift van hier een toch gemaakt worden naar de Sasso Pordoi (2950 meter). Op de pashoogte staat een aantal gebouwen waaronder restaurants en souvenirwinkels. Een veel gemaakt wandeling die vanaf de pas gemaakt wordt voert over de Vial del Pan naar de Fedaiapas met uitzicht over de Marmolada. Iets ten oosten van de pashoogte ligt een groot oorlogskerkhof. De afdaling naar Arabba verloopt over een goede weg, eerst over de bergweiden, daarna door dichte naaldbossen. Bij Arabba takt naar links de weg af naar de Campolongopas die de verbinding vormt met het Duitstalige Val Badia (Gadertal). De weg rechtdoor gaat naar de Falzaregopas. Bron: www.wikipedia.nl |
 |
Even voor de Passo Pordoi stoppen we bij een terrasje. Veel cappuccino hebben we vandaag nog niet op en de maag laat zich ook horen. Het terras geeft tevens een mooi uitzicht op het afgelegde traject met al zijn haarspeldbochten. ... Foto rechts: Anita en Kees nemen ieder een stuk pruimenkoek. Ans houdt het bij de vertrouwde Apfelstrudel. Ik? Tja, ik wilde deze keer overslaan. Maar ja, wat doe je als Ans zo blijft aandringen: natuurlijk, dan neem je een stukje van haar; zo gaan die dingen nu eenmaal in een goed huwelijk. |
 |
| ... Na onze pauze gaat het verder richting de Passo Pordoi. Omdat we hier al vaker zijn geweest, stoppen we heel even op de grote parkeerplaats tegenover het kabelbaanstation naar de Sasso Pordoi. De Passo Pordoi is overigens een goede uitgangspositie voor een wandeling over de Bindelweg. Ans en ik zijn hier vorig jaar onze wandeling over de Bindelweg begonnen. Het weer liet ons toen helaas wat in de steek en dat laatste stuk van de Bindelweg naar de parkeerplaats van de Passo Pordoi was op z'n zachts gezegd 'verrekte glad'. Maar wat onze belangstelling wederom weer trekt, is het kleinood onder de meertjes. Ofwel die plas in bocht 18 in de afdaling van de Passo Pordoi: het Lago Pordoi. En ook deze keer parkeren we de auto op dat stukje grond waar het eigenlijk verboden is om een auto te parkeren. Maar ja, wil je de foto op JacoPlaza geplaatst hebben, dan moet dat maar voor die ene keer: 'Nood breekt wet', zullen we maar zeggen. En ..., zoals je hierboven ziet, mag het plaatje er best zijn. Vanaf het Lago Pordoi, rijden we door naar de Sellapas. ... |
Sellapas
Canazei in het Valle di Fassa is het beginpunt aan de zuidzijde. Het is een belangrijke wintersportplaats met de nodige ski- en cabineliften. Vanuit het centrum klimt de weg eerst door de bossen omhoog naar Alp Roa waar de weg naar de Pordoipas aftakt. De wanden van het Sellamassief rijzen hier loodrecht ophoog. Vanaf dit punt is het nog vijf kilometer naar de top van de Sellapas. De weg is en blijft goed. De begroeiing wordt dunner en houdt in de buurt van de pashoogte helemaal op. De pas is gelegen op een smalle bergrand, Het uitzicht op het Valle di Fassa en de Marmolada met haar gletsjer is schitterend, maar het zijn de drie pieken van de Sasso Lungo die de meeste aandacht trekken. Vanaf de pashoogte vertrekken er diverse wandeltochten. De afdaling naar het Val Gardena verloopt even gemakellijk als aan de andere zijde. Na zes kilometer takt aan de rechterkant de weg af richting Gardenapas, de weg rechtdoor gaat naar de plaats Selva di Val Gardena dat net als Canazei een belangrijke wintersportplaats is. In de plaats is een school gevestid voor het vervaardigen van houtsnijwerk, een specialiteit van het dal. Bron: www.wikipedia.nl |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
 |
| ... Wanneer we verder rijden naar de top van de Sellapas, wijs ik er Kees op, dat net voor de pas een parkeerplaatsje aan de rechterzijde van de weg is vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de Sella en wijde omgeving. Het stuk tussen de Pordoipas en Sellapas vind ik persoonlijk toch al één van de mooiere stukken van de Dolomieten. Zeker wanneer je aan de voet van dat machtige Sellamassief naar boven rijdt en het groen op de hellingen langs de weg flink contrasteerd met de lichte rotsblokken die er in de loop der jaren zijn komen liggen. Eenmaal op de parkeerplaatsje komen we wederom niet uitgefotografeerd. Het zicht is nog steeds redelijk helder en de zon en wolken werpen hun schaduwen prachtig over het hier en daar glooiend landschap. ... |
 |
 |
 |
 |
Tja, als we even later verder rijden, zijn we wederom zo onder de indruk van het uitzicht, dat we, nog maar net 150 meter van de top vandaan, de Subaru weer aan de kant zetten en enthousiast, en als een kind zo blij, met onze camera's het weiland inlopen. Jawel, aan enthousiasme ontbreekt het ons doorgaans niet. Wanneer we vanaf de Sella terug willen rijden naar Café Restaurant Gerard, weten de beide dames, Kees met zijn Subaru toch nog een verkeerde kant op te sturen. Kees maakt met wat gegrom duidelijk dat hij deze dwaling van onze 'dubbele TomTom' niet weet te waarderen. Maar zoals altijd komen we uiteindelijk toch op de goede lokatie aan. We nemen afscheid en ieder gaat met zijn eigen auto naar huis. Bij thuiskomst gaan Ans en ik eerst even langs Antonia om te melden dat wij vrijdagochtend naar het huis van Marianne en Vincenz Duleug gaan. ’s Avonds komen Kees en Anita nog deze kant op voor het bekijken van de vele foto’s die vandaag zijn gemaakt. En ..., natuurlijk moeten ook de plannen van morgen worden besproken. Tja, wat zal die dag weer brengen? |
 |
||
/ volgende pagina  |
Rond half tien stuur ik Kees en Anita een berichtje dat we het vandaag wat rustiger aandoen. Ans kan dan wat kleren wassen en ik de achterstand van mijn verslag wat wegwerken. Even later staan echter Kees en Anita al aan onze deur. Zij waren al onderweg naar onze woning en hebben mijn berichtje onderweg ontvangen. Kees wil vanwege de sneeuw een passenrit rijden. Het is een unieke kans om zoveel sneeuw op de bergen te zien, die we waarschijnlijk niet snel meer zullen krijgen. Ik kan Kees hier geen ongelijk in geven, maar Ans en ik zijn nog niet helemaal klaar.
Een klein uurtje na Kees en Anita, het is inmiddels al flink blauw boven de Schlern, vertrekken ook Ans en ik richting Wolkenstein. Het eerste stuk schiet lekker op, maar al snel zitten we achter een bus en gaat het een stuk minder snel. Onderweg krijgen we een berichtje van Kees en Anita dat ze bij Café Restaurant Gerard op weg naar de Grödner Joch. Nu schrijf ik dit wel zo eenvoudig op, maar het berichtje, dat door Anita is geschreven, zat minder simpel in elkaar. Zij wilde ons doen geloven dat zij het rondje Sella links om zouden rijden. Tja, wij kennen Anita al geen ander en denken te weten waar ze zitten.
Route Corvara (Kurfar) is een schitterend uitgangspunt voor deze tocht. Met volop winkels, terrasjes, eethuizen, een grote camping en ook dure hotels. Neem vanuit Corvara de pasweg naar de Passo di Gardena (Grödner Joch) op 221m. Eerst bereikt u het plaatsje Colfosco (Kolfusch). Daarna klimt de weg omhoog naar de pas, midden tussen het Natuurpark Puez-Odle in het noorden en de Gruppo di Sella (Sellagruppe) in het zuiden. Veel parkeerplaats is er op de pas zelf niet, ervoor en erna wel. Probeer toch ergens te parkeren, want het uitzicht is schitterend. U daalt met grote slingers af. Bij de splitsing beneden rijdt u de volgende pasweg op naar de Passo di Sella (Sellajoch) op 2242m. Bergweiden met grote rotsblokken met steeds de Sellatorens op de achtergrond vormen hier het decor. In het westen vangt de Sasso Lungo (Langkofel) de blik. Op de pas kunt u een dagtocht maken naar Rifugio Sasso Platto aan de voet de Sasso Platto (Plattkofel). Wie dol is op kabelbaantjes kan zich vanaf de pas ook naar de steile Sasso Lungo laten brengen. Een absoluut indringende ervaring. Tijdens het afdalen van de pas komt u vlak langs de indrukwekkende Sellatorens. De weg komt uit op de beroemde Dolomietenweg. Hierop slaat de weg in naar de Passo Pordoi (Pordoijoch). Dit is met zijn 2239m de hoogste pas van de Dolomietenweg. Hier reikt het zicht westwaarts tot voorbij de Sasso Piatto naar de Canttinaccio (Rosengarten) met zijn gehakkelde kam, en oostwaarts tot de vergletsjerde Marmolade. Van de pas gaat een kabelbaantje naar het hart van de Sellagroep. Na de afdaling naar het aardige dorpje Arabba (Reba) neemt u de weg Passo di Campolongo (1875m). Dit is een iets minder spectaculaire pasweg, zelfs caravans zijn hier toegestaan. De pas zelf ligt in een grazige kom, tijdens de afdaling naar Corvara krijgt u fantastisch zicht op de Sassongher boven Corvara. Wie in Arabba nog meer zin heeft in rijden van echte passen, kan daar ook doorrijden naar Pieve di Livinallongo. De weg leidt door een sterk bebost kloofdal naar deze plaats en vandaar naar de Passo di Falzárego op 2105m. Op en rond deze pas is in de Eerste Wereldoorlog vreselijk gevochten door de Italianen enerzijds en de Oostenrijkers anderzijds. Hier en daar zijn de restanten van stellingen en linies nog te zien. Net voor de pas slaat de weg links af en leidt via het dorpje S. Cassiano (St. Kassian) naar La Villa (Stern) in het Val Badia en vandaar terug naar Corvara.
... Nadat we zijn bijgepraat, we hebben elkaar al zó lang niet gezien, rijden we verder naar de Grödner Joch. Nu zullen jullie ongetwijfeld denken: die zitten de hele dag in de auto, dan zal Frans snel klaar zijn met zijn verhaal. Wel beste lezer, niets is minder waar.
... Van Arraba gaat het naar de Passo Pordoi. De weg slingert zich als een serpentine door het landschap omhoog. Als automobilist rijd je deze weg , net als alle andere passen, zelden in je eentje. Het grote aantal bochten is een uitdaging voor vele fietsers en motorrijders.
... Net voor dat we de Sellapas oprijden, stoppen we bij rifugio Monti Pallidi (Ristorante Pian Schiavanels). Niet alleen vanwege het indrukwekkende uitzicht op een deel van het Sellamassief, maar ook vanwege die prachtige oude Moto Guzzi die daar staat. Deze oldtimer heeft op Kees (en ook wel een beetje op mij) een enorme aantrekkingskracht. Hoewel het pronkstuk al diverse keren door Kees op de foto is gezet, moet het deze keer nog eens dunnetjes over worden gedaan. Niet alleen dat, ook de videocamera komt er aan te pas. .... 
... Maar helaas, ook aan dit sprookje komt een einde. Even later stoppen we nog een keer boven op de Sellapas; we kunnen er geen genoeg van krijgen.