Wandeling naar de Gandeghütte nabij Zermatt tijdens onze vakantie in Grächen, Graechen, Rittinen in Zwitserland (Wallis) familie Gruber ( Nadelgrat )

Klik hier om naar de Startpagina te gaan
of ga naar JacoPlaza voor meer informatie.

Ans en Frans Jacobs, Frans en Ans Jacobs,
Ans Jacobs, Frans Jacobs, Nadelgrat, Graechen, Grächen, Gruber, Rittinen, Mattmark, Mattmarksee, Mattmarkstuwmeer, Monte Rosamassief, Durfourspitze, Visp, Täsch, Gornergat, Gornergratbahn, Zermatt, Matterhorn, Mattertal, Wallis, Valais, Riffelalp, Riffelberg, Rotenboden, Riffelsee, Matterhorngletscher, Moosalp, Kandersteg, Steg, Goppenstein, kander, Törbel, Embt, Stalden, Hannigalp, Mattmarksee, Saastal, Stalden, Neubrück, Zermatt, St. Niklaus, Brig, Visp, Sion, Nufenenpas, Nufenenpass, Airolo, Täsch, Fuxstein Kapelle, Gornerschlucht, Mittelallalin, Geschinen, Münster, Ulrichen, Gotthardpass, Furkapass, Ausserberg, Alpin Express, Fee Express Lötschtal, Lötschtaler Höheweg, Wiler, Blatten, Fafleralp, Wiler, Blatten, Fafleralp, Lauchernalp, Langgletscher, Saas-Grund, Saastal, Saas-Almagel, Saas-Balen, Saas-Fee, Massaschlucht, Naters, Zermatt, Matterhorn, Gornerschlucht, Gandeghütte, Furi, Trockener Steg, Monte Rosa

Wandeling naar de Gandeghütte bij Zermatt
Zondag, 23 september 2007 In de bergen weet je het maar nooit: de ene dag ga je met een heldere hemel naar bed, een aantal uren later sta je met een bewolkte lucht op. Tja, zo ook deze eerste morgen. Wanneer ik om zeven uur opsta en even later nog enigszins slaapdronken voor het raam sta en hoop te kunnen genieten van een diep blauwe hemel, ziet het er buiten vrij bewolkt uit. Gelukkig begint al snel de lucht te breken en een korte tijd later ziet het zwerk er richting Zermat al stralend blauw uit. Jawel, wij weten wel welke richting we moeten kijken. De temperatuur? Wel, met zo’n 10 à 11 graden is dat rond dit uur niet slecht en mogen we verwachten dat het straks in het dal aangenaam zal zijn. Voor mij staat het doel van deze dag min of meer al vast. Anja en Annette (bezoekers van mijn forum) zijn in hun vakantie naar de Gandeghütte gewandeld en hun foto’s zijn voor mij een bron van inspiratie. Niet voor niets heb ik alle foto’s en teksten van hun laatste verslag als een soort ‘mini reisgids’ op mijn laptop staan. ‘Geagiteerd’ is wellicht een verkeerd woord, maar ik kan niet ontkennen dat ik, onder invloed van de blauwe lucht richting Zermatt, licht opgewonden naar de woning van Kees en Anita snel om ook die twee te winnen voor deze wandeling. Nu had ik hun gisteren al de foto’s van de wandeling naar de Gandeghütte laten zien, maar ik betwijfel of na 1000 km’s nog alles goed tot hun is doorgedrongen. Reden om ze nog even uit te nodigen. Maar …, blijkbaar is mijn overredingskracht nog groot genoeg. Kortom, je mag zeggen dat mijn doel van de dag een groot draagvlak onder mijn medereizigers heeft. En zo zitten we dan rond tien uur in de Subaru van Kees en Anita en dalen even later af naar St. Niklaus. De weg van St. Niklaus naar Täss is zoals altijd, maar zeker onder deze prachtige najaarszon, een genot om te rijden. Zo’n rit alleen al, kan eigenlijk niet lang genoeg duren. Maar toch, een korte tijd later rijdt Kees zijn Subaru de grote parkeergarage naast het station in Täss al binnen. Nadat Kees en Anita de wandelschoenen hebben aangetrokken, spoeden we ons naar de loketten voor de kaartjes en kunnen daarna nog net in de klaarstaande trein springen. Tja, tenminste ..., als je bij mij nog van spoeden en springen kunt spreken. En mocht het nog tot een sprongetje komen, dan kan ik je bij voorbaat garanderen dat de landing beslist verkeerd afloopt. (Ga maar vast klaarstaan, mijn roltechniek is onnavolgbaar.) Maar goed, we hebben de trein gehaald en binnen een klein kwartiertje staan we op het stationsplein in Zermatt. ...

Wandeling naar de Gandeghütte bij Zermatt

Eerst moeten Kees en Anita hun bergschoenen aantrekken Zondag, 23 september 2007
In de bergen weet je het maar nooit: de ene dag ga je met een heldere hemel naar bed, een aantal uren later sta je met een bewolkte lucht op. Tja, zo ook deze eerste morgen. Wanneer ik om zeven uur opsta en even later nog enigszins slaapdronken voor het raam sta en hoop te kunnen genieten van een diep blauwe hemel, ziet het er buiten vrij bewolkt uit. Gelukkig begint al snel de lucht te breken en een korte tijd later ziet het zwerk er richting Zermat al stralend blauw uit. Jawel, wij weten wel welke richting we moeten kijken. De temperatuur? Wel, met zo’n 10 à 11 graden is dat rond dit uur niet slecht en mogen we verwachten dat het straks in het dal aangenaam zal zijn.

Voor mij staat het doel van deze dag min of meer al vast. Anja en Annette (bezoekers van mijn forum) zijn in hun vakantie naar de Gandeghütte gewandeld en hun foto’s zijn voor mij een bron van inspiratie. Niet voor niets heb ik alle foto’s en teksten van hun laatste verslag als een soort ‘mini reisgids’ op mijn laptop staan.

Tja, tenminste ..., als je bij mij nog van spoeden en springen kunt spreken. ‘Geagiteerd’ is wellicht een verkeerd woord, maar ik kan niet ontkennen dat ik, onder invloed van de blauwe lucht richting Zermatt, licht opgewonden naar de woning van Kees en Anita snel om ook die twee te winnen voor deze wandeling. Nu had ik hun gisteren al de foto’s van de wandeling naar de Gandeghütte laten zien, maar ik betwijfel of na 1000 km’s nog alles goed tot hun is doorgedrongen. Reden om ze nog even uit te nodigen. Maar …, blijkbaar is mijn overredingskracht nog groot genoeg.

Kortom, je mag zeggen dat mijn doel van de dag een groot draagvlak onder mijn medereizigers heeft. En zo zitten we dan rond tien uur in de Subaru van Kees en Anita en dalen even later af naar St. Niklaus. De weg van St. Niklaus naar Täss is zoals altijd, maar zeker onder deze prachtige najaarszon, een genot om te rijden. Zo’n rit alleen al, kan eigenlijk niet lang genoeg duren. Maar toch, een korte tijd later rijdt Kees zijn Subaru de grote parkeergarage naast het station in Täss al binnen. Nadat Kees en Anita de wandelschoenen hebben aangetrokken, spoeden we ons naar de loketten voor de kaartjes en kunnen daarna nog net in de klaarstaande trein springen. Tja, tenminste ..., als je bij mij nog van spoeden en springen kunt spreken. En mocht het nog tot een sprongetje komen, dan kan ik je bij voorbaat garanderen dat de landing beslist verkeerd afloopt. (Ga maar vast klaarstaan, mijn roltechniek is onnavolgbaar.) Maar goed, we hebben de trein gehaald en binnen een klein kwartiertje staan we op het stationsplein in Zermatt. ...

En altijd staan er de elektrische taxi’s klaar om de gasten naar hun hotel te brengen.

... Zoals altijd vraag je jezelf in Zermatt, waar al die mensen vandaan komen. Elke trein voert weer een volle lading reizigers aan, die zodra ze op het stationsplein staan, meteen de Matterhorn willen fotograferen. En altijd staan er de elektrische taxi’s klaar om de gasten naar hun hotel te brengen.
Wij kiezen er voor, voordat we dwars door Zermatt lopen, om onszelf eerst te laven aan een kop heerlijke cappuccino bij de stationsrestauratie. ...

Over Zermatt

Dat Zermatt (1620 m; 4200 inw) zijn plek op de wereldkaart allang veroverd heeft merk je bijvoorbeeld al bij vertrek van de trein naar Zermatt uit Brig. De reizigers worden welkom geheten in het Duits, Frans, Engels, maar ook in het Japans. Het is dan ook zeker één van de bekendste toeristenplaatsen van Zwitserland. Alleen al de hotels in dit bergdorp zijn jaarlijks goed voor zo'n 1 miljoen overnachtingen. Zermatt ligt aan het einde van het Mattertal, oog in oog met de beroemde Matterhorn (4478 m). Het dorp is alleen per trein te bereiken: vanuit Brig of Visp (in Visp kan men gratis parkeren) met de Matterhorn Gotthard Bahn of per auto tot Täsch en vandaar met een pendeltrein tot Zermatt. De rit per trein vanaf Visp met deze gedeeltelijke tandradbaan is aan te bevelen.

Geschiedenis
De eerste sporen van bewoning stammen uit het begin van onze jaartelling. In de middeleeuwen bewoonden veeboeren de omgeving van het huidige dorp. Het waren horigen van de Heren van Visp, Leuk of Raron. In het begin van de 16e eeuw hebben alle Zermatter families zich kunnen vrijkopen, en tot op de dag van vandaag bezit deze groep het grootste gedeelte van de grond rond het dorp; tot de Matterhorn aan toe. Wanneer men zich realiseert dat Zermatt nu in oppervlakte de derde gemeente van Zwitserland is, stelt dat particuliere grondbezit toch heel wat voor. In de tweede helft van de 19e eeuw ontstonden de eerste hotels in Zermatt. In 1862 begon Alexander Seiler, handelaar uit Blitzingen (Goms), met zijn hotelactiviteiten in het dorp. Seiler zorgde voor een stormachtig verloop van het toerisme in Zermatt. Vooral veel Engelsen begonnen hun vakantie in de Walliser Alpen door te brengen. Ook elders ontstonden grote hotels, waarvan er heden ten dage alweer verscheidene gesloten zijn. Maar niet in Zermatt, want daar breidde het toerisme zich steeds verder uit. In 1891 werd de spoorlijn van Visp naar Zermatt geopend, die tot 1929 alleen gebruik maakte van stoomlocomotieven. In 1898 reed de eerste (elektrische) tandradbaan naar de Gornergrat (3089 m).

Bezienswaardigheden
Wie het station verlaat komt in een autovrij bergdorp. De drukte is desondanks enorm; ouderwetse koetsjes, bespannen met één of twee paarden, staan klaar om de toerist te brengen naar de hotels met klinkende namen als Mont Cervin, Admiral, Allalin en Mirabeau. Om de sfeer van het dorp te proeven is het leuk om de hoofdstraat rechtsaf in te slaan. In het Alpine Museum zijn voorwerpen en documenten te zien met betrekking tot de eerste succesvolle beklimming van de Matterhorn in 1865 door de Engelsman Whymper, waarbij overigens vier van zijn begeleiders om het leven kwamen. Verder wordt aan de hand van tal van voorwerpen en geschriften de geschiedenis van het dorp en zijn bewoners getoond. Er liggen zelfs nog enkele Romeinse vondsten. Het dorp bruist van het even: veel winkels en terrasjes strijden om de gunst van de toerist. Overal domineert de Matterhorn het uitzicht, jaarlijks zijn er honderden alpinisten die de klim wagen. Maar wie Zermatt slechts een enkele dag bezoekt, kan zich ook comfortabel naar grote hoogtes laten brengen. Een traditioneel uitstapje is met de tandradbaan naar de Gornergrat (3089 m), met een uniek panorama op de Walliser Alpen, met de tweeling Castor en Pollux, en het hoogste punt van Zwitserland, de Dufourspitze (4634 m). Met drie kabelbanen achter elkaar vanuit Zermatt bereikt men de Klein-Matterhorn (3820 m). Reken op een reistijd van zeker 60 minuten (enkele reis). Deze hoogste kabelbaan van Europa biedt een pure sensatie, en de waarschuwing om zich op deze hoogte vooral rustig voort te bewegen is niet overbodig. De lucht is er immers beduidend ijler, en kan leiden tot duizeligheid. Hier bevindt zich het zomerskigebied van Zermatt, dat ook vanuit de Italiaanse kant kan worden bereikt. Een minder hoog maar zeker zo aantrekkelijk uitzichtpunt bevindt zich op de Rothorn op 3103 m (metro naar Sunegga (2290 m), overstappen naar Blauherd, overstappen naar Rothorn). Bij Sunegga ligt een aantal meertjes, die een wandeling (met steeds het bijzondere panorama) nog aangenamer maken. Zermatt beschikt in totaal over 400 km gemarkeerde wandelpaden. Om dichtbij de Matterhorn te komen kan men met de kabelbaan naar Schwarzsee, een meertje op 2582 m dat overigens vrij groen is. Daarvandaan loopt een stijgend pad naar de Hörnlihütte op 3260 m. Het is het bekende uitgangspunt voor Matterhornbestijgingen. Men serveert er diverse röstispecialiteiten; de wandeltijd ernaartoe bedraagt circa 2 uur.

(Bron: http://www.wallisgids.nl)

Ook het uitzicht vanuit de cabine van de kabelbaan is vaak adembenemend ... Sommige hotels gaan ver in hun service en brengen en halen hun gasten met een koets. Het voegt toch weer iets toe aan de sfeer die je in Zermatt ervaart. Wij gaan te voet naar de kabelbaanstations aan de andere kant van Zermatt. Geen lange weg, maar wel eentje die bij ons de nodige tijd in beslag neemt. Waarom? Wel, wij hebben het druk. Jawel zéér druk, en dan vooral met het maken van foto’s. En zo kan het dan ook gebeuren dat we elkaar met een regelmaat kwijt raken en dat er even een sprintje moet worden getrokken om bij te blijven; maar ja, het is er ook zó mooi hè.

Voor de kabelbanen moet een flinke duit worden betaald, maar dan krijg je ook wat. We gaan eerst met een kleine cabine naar Furi en vervolgens met een grote cabine naar Trockener Steg. Vanuit de kabelbaan heb je al meteen een prachtig uitzicht over die machtige bergomgeving met zijn vierduizenders. ...

Vanaf het terras van restaurant Trockener Steg, heb je meteen een prachtig uitzicht over de omgeving met de dominerende Matterhorn

Het is onvoorstelbaar dat de Matterhorn met zijn 4478m hier zo'n 1500m boven je uitsteekt. Elk gevoel voor verhouding gaat verloren in deze omgeving.

... Eenmaal op het kabelbaanstation Trockener Steg (2929m) wordt je meteen gegrepen door het fantastische zicht op de Matterhorn. Foto's en video-opnamen maken heeft dan ook de hoogste prioriteit. ...

Na wat gegeten te hebben, gaan we snel op weg naar de Gandeghütte. Voor mij altijd weer spannend of het deze keer nog wel wil lukken.

Maar met de nodige support en aanmoedigingen van Ans, Kees en Anita, lukt het toch telkens weer om 'boven mezelf' uit te stijgen.

Om mezelf bij het fotograferen een beetje in balans te houden, gebruik ik steevast mijn stokken als statief. Tja ..., alleen de plek van ondersteuning is niet altijd even prettig.

... Na wat gegeten te hebben, gaan we snel op weg naar de Gandeghütte. Voor mij altijd weer spannend of het deze keer nog wel wil lukken. Maar met de nodige support en aanmoedigingen van Ans, Kees en Anita, lukt het toch telkens weer om 'boven mezelf' uit te stijgen.
Tijdens de 'klim' naar de Gandeghütte op 3029m worden natuurlijk weer veel foto's gemaakt. Om mezelf bij het fotograferen een beetje in balans te houden, gebruik ik steevast mijn stokken als statief. Tja ..., alleen de plek van ondersteuning is niet altijd even prettig. ...






	Eventjes tussendoor: Ans zoekt vaak een gedurft plekje op om foto's te maken. Nu lijkt de situatie op de foto hierboven gevaarlijker dan het is. Zelf ben ik er ook naar toe gelopen en heb er zelfs gestaan. Jawel, óók op dat randje. Echter, op de terugweg komt Anita, zorgzaam als altijd, mij vragen of ik hulp nodig heb. "Nee, natuurlijk niet! Anita, 't-is'n eitje!", reageer ik. Anita draait om, loopt iets verder en ... Wel beste lezer, wat volgt is voor mij even hilarisch, onthullend als wellicht traumatisch of onthutsend te noemen. Ik weet niet of er hulp voor 'post traumatisch vakantie ervaringen' bestaat? Mocht die bestaan, laat het mij dan weten. Maar wat ik zag was geen ondergaande zon, een volle maan evenmin. Het heeft mij gelukkig geen natte voeten bezorgd en van horizonvervuiling was ook geen sprake. Nee, nee! Gelukkig weten Anita, Kees en Ans waar ik het over heb. Voor jou zal het altijd wel een raadsel blijven. Waarom schrijf je dit dan op? hoor ik je hardop denken. Wel beste lezer, heel simpel: op deze manier vergeten wij het zelf tenminste niet en kunnen we na het lezen van deze alinea er nog altijd hartelijk om lachen.

... Eenmaal boven bij de Gandeghütte blijkt deze te zijn gesloten, maar onze inspanning wordt ruimschoots beloond met een gigantisch uitzicht over de bergwereld met zijn gletsjers w.o. zicht op de Gornergrat, het Monterosa massief, de Matterhorn en de kleine Matterhorn. Werkelijk fantastisch. De diepe spleten in de gletsjer onder ons, doen ons huiveren. ...

... De weg terug naar beneden, nu het kabelbaanstation van Trockener Steg, is voor mij doorgaans minder eenvoudig, zo ook nu. De hulp van Ans blijkt daarom wederom onmisbaar, maar uiteindelijk komen we ook deze weer ongeschonden beneden; hoewel ik sommige ‘afstapjes’ niet graag nog eens zou willen doen. De rit met de grote cabine van Trockener Steg naar Furi is op een bepaald moment indrukwekkend wanneer je over de rotsen plotseling de diepte inkijkt. ...

... en is het heerlijk nagieten in de ondergaande zon.

... Terug bij het grondstation trakteren we onszelf, voordat we Zermatt induiken, eerst nog eens op een lekkere kop cappuccino en is het heerlijk nagieten in de ondergaande zon. Voor de weg terug door Zermatt naar het station nemen we rustig de tijd. Voor sommige zal het een crime zijn, maar persoonlijk vind ik het heerlijk om in zo’n stad met al zijn mensen, winkeltjes, restaurants en hotels te lopen. En uitgefotografeerd raken we, met uitzondering van Anita, daarbij nooit.

In de trein en tijdens de rit terug naar Rittinen raken we niet uitgepraat over het fijne weer, onze wandeling en Zermatt met die prachtige omgeving. Een omgeving waarin de markante Matterhorn domineert, die uitnodigt tot activiteiten, die je niet snel zal vervelen en waar je nooit uitgekeken raakt.


vorige pagina /	naar boven	/ volgende pagina