Montreux

Bij Sierre gaan we de snelweg op en meteen de tunnel inKlik hier voor de kaart naar MontreuxDinsdag, 23 september 2008
Hoewel de wekker vanmorgen om 6:10 uur plichtsgetrouw zijn werk deed, hebben wij het wat minder nauw genomen en meer of minder onze (vakantie)plichten verzaakt. Het was dan ook weer half acht voordat wij uit ons bed rolden. Maar één excuses hadden we op z’n minst: het was gisteravond een ietsje later geworden voordat we het licht uitdeden.

Wanneer ik door de balkondeuren naar buiten kijk, zie ik een niet al te grote bergwereld. Niet alleen vele wolken sieren het zwerk. Nee, ook het dal is in nevel gehuld. Slechts hier en daar is een lichtpuntje te zien.

Snel kijken we naar de weersberichten op de tv. Het oosten van Zwitserland kan rekenen op nog wat neerslag, voor het westen ziet het er wat beter uit en tot onze verbazing sneeuwt het op Hanigalp boven Grächen. Vandaag wordt het dus Montreux.

Om 9:10 uur rijd ik onze C-Max uit de garage. Helaas, de radio werkt niet. Nee, ook niet wanneer ik enkele keren op de aan-/uitknop druk. Ik zet nogmaals het contact af, start de motor opnieuw en zet nogmaals de radio aan. Er verschijnt weer eens de melding ‘Checkdisk uitvoeren?’ op de display. Nadat ik op de Ok-knop heb gedrukt, verschijnt even later de bevrijdende melding ‘Checkdisk uitgevoerd’ op het scherm en even later schalt de muziek weer uit de zes luidsprekers. Of zijn het er acht of negen? Jawel, dat kleine ‘tweetertje’ achter de voorruit telt ook mee.

Brug nabij Sion. Over de snelweg schiet het lekker op naar Montreux.We rijden Blatten uit en even later hoor ik links van mij het geluid van een geweerschot dat de muziek overstemt. Omdat ik twijfel over mijn waarneming rijd ik gewoon door. Echter, niet veel verder springt plots vanuit het weiland links van de weg, een edelhert vanaf zo’n tweeënhalve meter hoogte naar beneden op de weg, steekt over en vervolgt in het weiland aan de andere kant zijn weg. “Tjee! Ans! Kijk daar: een hert!”, roep ik naar Ans. “Ja, zie ik!”, zegt Ans rustig terug. “Ja, maar het is een edelhert!”, schreeuw ik haast in mijn verbazing terug. “Euhhh, nou zie ik het!” “Vlug een foto!”, probeer ik nog richting Ans. Maar m’n Ans is zo onder de indruk, dat ze wel het fototoestel pakt, maar vergeet een foto te maken. Even later gaat Ans met een “Dat was zeker die van gisteravond? Daar houd ik niet van!” verder. Tja, dat is duidelijke taal. Gisteravond zagen we onze schietgrage natuurvriend namelijk langs de weg staan.

We rijden naar het benzinestation bij de COOP in Visp, tanken en lopen meteen de COOP binnen voor een cappuccino met appelgebak, doen wat boodschappen en legen onze blaas. Jawel, die cappuccino met appelgebak is een gewoonte geworden die er snel is ingeslopen.

 
Één van de prestigieuze hotels in MontreuxRay CharlesGrand Hotel SuisseEen van de kunstwerkjesc'est moi, François!Geen lachspiegelKunstwerkB.B. KingIn het subtropische Montreux doen de palmbomen het goedMooi doorkijkjeLaat in het seizoen maar nog wel mooie bloemenJapanse esdoorn (Acer)Mooie varenOveral ziet het er zeer verzorgd uit, ook deze waterpartij
Één van de prestigieuze hotels in Montreux

Montreux

Vanaf de 18e eeuw zijn mensen van heinde en ver naar Montreux gekomen. Bekende namen als Rousseau, Voltaire, Shelley en Byron duiken steeds weer op, terwijl het Russische hof zelfs een eigen perron had op het station waarlangs Tsjaikovski, Stravinsky en Tolstoj binnenkwamen. En nog steeds is het een internationaal gezelschap dat de straten vult. Vroeger bezocht men Montreux vanwege zijn heldere lucht en aangename klimaat, waarin zuidvruchten gedijen en cipressen groeien. Tegenwoordig is dat voor de vele bezoekers niet meer het eerste doel: op de bonnen van de jaarlijks 50.000 congresgangers zal wel nooit ‘kuren’ als reden van het bezoek staan opgegeven. Wel zal het zachte klimaat zeker meespelen in het succes van Montreux als congrescentrum. Maar ook voor de passant is Montreux een belevenis, waarbij aan cultuurhistorie het meest te beleven valt in de oude bovenstad. Hier in het oude wijndorp staat ook het streekmuseum Musée du Vieux-Montreux in de 17e-eeuwse Tour de Sales.
Het mondaine Montreux ligt langs het Meer beneden. Daar werden de hotels na de Tweed Wereldoorlog aangepast aan de eisen van de tijd en werd er met het ook op de toekomst een groot, architectonisch bijzonder, modern congrescentrum gebouwd langs de oever. Daar worden de jaarlijkse manifestaties de Gouden Roos van Montreux in mei en het Internationale Jazz Festival in juli gehouden. Voor bezoeker en congresganger is flaneren op de mooie wandelpromenade vol bloemen en bomen, die zich uitstrekt van Clarens naar het Château de Chillon, een van de leukste dingen. Zien en gezien worden is het motto.

Bron: Gouden serie ANWB 'West- en Midden- Zwitserland'

Even de kaart bekijken wat er zoal nog te zien isGewoon een leuke fotoÉén van de vele kunstwerkenZo brutaal als een mus. Deze nam, terwijl ze wachtte op een stukje brood, de tijd en poseerde rustig.Deze vogelvriend had het er maar druk meeDeze vogelvriend had het er maar druk meeOf wachten hier beloond wordt ...?Even de scherptediepte testenleuke creatie met een mooi uitzichtLeuke creatiealtijd leuk om te fotograferenaltijd leuk om te fotograferenAchteraf spijt dat ik niet meer foto's van het casino heb gemaakt. De kleuren en vlakken vind ik wel mooi!
Even de kaart bekijken wat er zoal nog te zien is
Freddie Mercury
Freddie MercuryFreddie Mercury
Vladimir NabokovElla Fitzgerald, the first lady of song
c'est moi, François!Wee zo'n leuke creatie
Mooie bloemen door heel MontreuxAan het einde van de bloeiperiode
Leuk bedacht!Langs de waterkant
 
Zowel Ans alsook Sandra moeten dezelfde gedachte hebben gehad. Beide dames hebben los van elkaar twee soortegelijke foto's in Montreux gemaakt.
Zowel Ans alsook Sandra moeten dezelfde gedachte hebben gehad. Beide dames hebben los van elkaar vanuit één standpunt het wandelpad naar twee richtingen gefotografeerd.
Château de ChillonChâteau de ChillonChâteau de ChillonAlles op een rijtje zettenChâteau de ChillonChâteau de Chillon
Château de Chillon

Château de Chillon

Onbetwist leider onder de slordige 120-130 kastelen en burchten langs het Meer van Genève is het Château de Chillon, net buiten Montreux. Op een uitstekende rotspunt in het meer ligt het gigantische en tot de verbeelding sprekende kasteel. Water en een muur met drie torens scheiden de burcht van de wal. Het ligt er ongeschonden bij, als een schip voor anker in het Meer.
De ligging is zo uitgelezen aan de route van Frankrijk naar Italië dat de plaats vanaf de Bronstijd in gebruik is. In de 9e eeuw werd het versterkt tot de nog aanwezige centraal gelegen vierkante toren met muren eromheen en was het bezit van de bisschoppen van Sion. De vesting fungeerde als woontoren en controlepost voor verkeer te land en te water van en naar Wallis en het erachter gelegen Italië. Nadat de vesting in 1150 in Savooise handen was overgegaan, werd zij verbouwd tot haar huidige vorm. Eeuwenlang hielden de heren van Savoye de burcht in het bezit, tot ze uiteindelijk in 1536 verslagen werden door de Berners. Deze vonden in de gotische kerkers de gevangene François de Bonivard, die naar verluidt zes jaren aan een zuil geketend was geweest. Het verhaal van deze Geneefse gevangene die zich fel verzet had tegen de landhonger van Savoye en daarvoor in de kerkers van Chillon moest boeten, inspireerde de Britse dichter Lord Byron in 1816 tot het gedicht The prisoner of Chillon. Na de eerste toeristen die, net als Byron geroerd door Rousseaus Julie ou la Novelle Héloïse (1761) dat rond Vevey en Chillon speelt, naar het Meer van Genève togen, vormde dit gedicht van Byron de definitieve aanzet tot een gestage stroom toeristen die jaar in jaar uit Chillon bezichtigt, griezelt bij de ketens van Bonivard en de al dan niet authentieke handtekening van Byron op de zuil onder het glasplaatje bewondert. Onder hen waren grootheden als Dickens, Flaubert en Victor Hugo. De eerste tientallen jaren na dat deze fungeerde als opslagplaats voor munitie van het kanton Vaud dat in 1803 de burcht in bezit kreeg.
De burcht is een paar maal gerestaureerd in de loop der eeuwen, in de 16e eeuw na de aardbeving van 1584 en met zeer veel, af en toe wat overijverige, zorg in de 19e eeuw door Naef en Otto Schmid. Heel bijzonder zijn de fresco’s met Europese, exotische en mythische dieren in de slaapvertrekken, nog ouder zijn de 13e/14e-eeuwse Apostelen en Profeten in de kapel. Langs de weg voor het kasten kan geparkeerd worden.

Bron: Gouden serie ANWB 'West- en Midden- Zwitserland'

Château de ChillonChâteau de Chillon
Château de Chillon
Château de ChillonChâteau de Chillon
...Om 10:20 uur vertrekken we naar Montreux. Om 12:00 uur rijden we de parkeergarage Palace in. In tegenstelling wat de weerberichten ons hebben beloofd, ziet het weer er hier in Montreux iets minder zonnig uit. Het meer van Genève is in een nevel gehuld, de bergen aan de overzijde zijn nauwelijks te zien. Niet getreurd: ook de zon en wat blauwe lucht sieren af en toe de lucht boven Montreux en het meer.
Klik hier voor de volledige kaart
Ans en ik maken een lange wandeling over de mooie wandelpromenade vol bloemen en bomen. Deze strekt zich uit van Clarens in het westen tot aan het Château de Chillon in het oosten.

Om 15:30 uur vertrekken we vanuit de parkeergarage naar het Château de Chillon. Ook hier maken we een aantal foto’s. Op de brug naar het kasteel, heb ik nog even een gesprekje met een oude man uit Ohio in Amerika. De man vroeg belangstellend naar wat ik mankeerde. Zijn vrouw was in het kasteel en had hem hier achtergelaten. De goeierd deed zijn beklag, liet zijn geopereerde knie zien die hem $17.000 had gekost, zei dat ook de andere knie nog moest worden gedaan en maakte ook meteen duidelijk dat dit niet zijn manier van vakantievieren was. Nee, als het aan hem lag, vertrok hij morgen met het vliegtuig weer naar Amerika. Het gesprek ging nog in alle intimiteit verder en even later rolde de tranen over zijn hevig geëmotioneerde gezicht. Tja, zo’n moment blijft je lang bij!

Ook aan het bezoek van Château de Chillon komt een einde en even later rijden we richting onze vakantiewoning. Jawel: ‘richting’. Want bij het wegrestaurant Mövenpick nemen we nog eerst een kopje koffie met een broodje. Tja, het kost een paar centen en ik kan er mijn handen niet voor op elkaar krijgen, maar de grootste honger en dorst is gestild.

Om 19:30 uur zijn we weer terug in Blatten en onder het genot van een heerlijk glas rode wijn kunnen we onze foto-oogst bekijken..

 
naar boven
 
vorige pagina /
naar boven
/ volgende pagina